W przypadku osób, które prowadzą ożywione życie towarzyskie, są w związku, utrzymują kontakty ze swymi dziećmi, przyjaciółmi, rozmawiają z sąsiadami, uczestniczą w życiu społeczności, prawdopodobieństwo zachorowania i śmierci jest mniejsze niż u osób cierpiących z powodu samotności.   —pap, k.k.