Charlie Winston pogubił się

To muzyczne obce ciało, zwłaszcza w przebojowej piosence „Hello Alone", przywołaniu spotkania z ukochaną kobietą, o której wspomnienie przetrwało liczne romanse z innymi. W „Speak To Me" natężenie plastikowych rytmów rośnie. Tym razem ich użycie ma większy sens - Winston bawi się beatboksem. Wokalnymi sztuczkami naśladuje brzmienia perkusji, co jest częścią ulicznej kultury hiphopowej.

Perełką na płycie jest „ The Great Conversation", dialog z „Sonatą księżycową" Beethovena, a jednocześnie pyszna zabawa klasycznym przebojem. Winston wita się z kompozytorem po niemiecku i przyznając się do bogatego cytowania jego akordów, tłumaczy, że od czasów romantyzmu niewiele się zmieniło - w muzyce wciąż chodzi o to samo: wyrażenie emocji.

W smutnej balladzie „She Went Quietly" Brytyjczyk akompaniuje sobie na fortepianie. Równie melancholijne jest "Unlike Me". W "Until You Satisfied" powraca klimat funkowo-hiphopowej muzyki, który w "Wild Ones"  przeradza się w pseudoprzebojowy chaos.

Finał („Lift Me Gently" jest akustyczny, balladowy, co podkreśla tylko wrażenie, że Winston nie wiedział, jaki nagrać album i kim na muzycznej scenie chce być. Miejmy nadzieję, że wkrótce się odnajdzie. 8 maja zaśpiewa w Krakowie (Rotunda), zaś 9 w Warszawie (Stodoła).