Japonia, czyli jak kultura tworzy dobrobyt

Kraj Kwitnącej Wiśni często jest przedstawiany jako gospodarka przewlekłego kryzysu. Przyglądając jej się z bliska, trudno jednak zauważyć oznaki tego, że została dotknięta jakąś ekonomiczną plagą.

Niektórzy ekonomiści uważają, że podróżując do Japonii, zaglądamy w przyszłość Europy. Niskie lub wręcz ujemne stopy procentowe, deflacja, długie okresy rachitycznego wzrostu gospodarczego przeplatanego recesjami, szybko pęczniejący dług publiczny, starzejące się społeczeństwo – to, z czym Stary Kontynent zaczyna się dopiero mierzyć, jest japońską rzeczywistością gospodarczą od dwóch dekad. Mimo to Japonia widziana z bliska sprawia wrażenie kraju, który nie był dotknięty kryzysem od wczesnych lat powojennych. Społeczeństwo wciąż cieszy się dobrym standardem życia. Tokio, Osaka oraz inne metropolie kwitną. Japońskie korporacje siedzą na górze pieniędzy w gotówce, z którymi nie bardzo wiedzą, co zrobić. Miejscowy przemysł wciąż wysyła w świat wysokiej jakości technologiczne cacka. Stopa bezrobocia nieco przekracza 3 proc., a na tokijskiej giełdzie trwa hossa (indeks Nikkei 225 zyskał od początku roku prawie 20 proc.). O jakich więc „dwóch straconych dekadach" mówimy? A może Japonii udało się przejść przez kryzys w stosunkowo dobrej kondycji dlatego, że jej społeczeństwo rządzi się nieco innymi zasadami niż narody Europy? Japonia to wszak kraj paradoksów.