Międzynarodowe uznanie przyniósł mu spektakl „Umarła klasa” (1975 r.), który dał początek „teatrowi śmierci”. Jego głównym motywem była śmierć, przemijanie i pamięć. Również w tym nurcie powstały: „Wielopole, Wielopole”, „Niech sczezną artyści” oraz wystawione pośmiertnie „Dziś są moje urodziny”.
Po powrocie z Paryża w 1955 r. uprawiał jako pierwszy w Polsce malarstwo informel. Był jednym z twórców happeningu („List”, 1967 r.). Pod koniec lat 60. wymyślił koncepcję ambalażu, czyli opakowywania. Opakowywał obrazy, ludzi, przedmioty. Tworzył też asamblaże, kompozycje, w których pojawiają się na płótnie zniszczone „przedmioty najniższej rangi”, m.in. koperty, torby, parasole. Cykle malarskie z lat 70. i 80. nawiązują do jego działalności teatralnej.
Urodził się w Wielopolu Skrzyńskim, zmarł w Krakowie. Studiował w krakowskiej ASP (1934 – 1939). Był twórcą eksperymentalnego Teatru Niezależnego, którego kontynuacją był Cricot 2 (1956 r.). Reaktywował Grupę Krakowską (1957 r.).
