Jak wspomina, chodziła nad Wisłę, zbierała stare liny, wyciągała nici, farbowała i z nich tkała. Tak powstawały „abakany”, które mogła zwinąć i zrobić z nich małą paczkę; przez 25 lat mieszkała w maleńkiej kawalerce.Niezależnie od tego, czy korzysta z sizalowego włókna, płótna jutowego, drewna czy metalu, istotą jej sztuki jest refleksja nad losem człowieka, jego kondycją we współczesnym świecie.
Wydrążone ludzkie figury, bezgłowe kadłuby, głowy pozbawione twarzy, zagubione w anonimowym tłumie, wyrażają wspólne dla całej ludzkości poczucie niemocy wobec upływającego czasu.
Urodziła się w Falentach pod Warszawą. Studiowała w warszawskiej ASP w latach 1950 – 1954.
Wykłada na wielu zagranicznych uczelniach. Jest autorką między innymi cyklu „Gry wojenne”, „Negev” (siedem kamiennych kręgów dla Israel Museum w Jerozolimie), „Agory” (kompozycja 106 żeliwnych figur, każda trzymetrowej wysokości; znajduje się w Chicago Grant Park), „Nierozpoznanych” (grupa 112 postaci, można oglądać w poznańskiej Cytadeli).
