Leszek Kieliszewski

Pamiętam lata 2006-2008 kiedy największą popularnością cieszyły się kredyty frankowe. Przyszli frankowicze nie mogli zrozumieć, jak ktoś może być tak bezmyślny, żeby zadłużać się w złotówkach – trzeba nie umieć liczyć żeby brać kredyt w złotówkach, kurs franka może zmieni się o 5-10%, nie ma szans, żeby rata była wyższa od kredytu złotówkowego – argumentowali. Narracja uległa gwałtownej zmianie, gdy kurs franka przebijał kolejne, niewyobrażalne wcześniej pułapy – wtedy okazało się, że banki ich oszukały. Krótko mówiąc frankowicze wiedzieli o ryzyku kursowym, błąd dotyczył jednak skali możliwych wzrostów.

Piątkowy komunikat Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Banku nie był zaskoczeniem dla rynku finansowego. Bank miał olbrzymią lukę kapitałową, od lat nie przynosił zysków, a plany naprawcze nie przynosiły oczekiwanych rezultatów. W tej sytuacji, częstszym pytaniem było nie czy, ale kiedy i jakie działania zostaną podjęte wobec Getinu. Na skutek piątkowej decyzji BFG o wszczęciu restrukturyzacji żaden z interesariuszy Banku nie zyskał, ale wielu albo już straciło, albo dopiero straci.

W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd można żądać udzielenia zabezpieczenia pod warunkiem wykazania, że brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie orzeczenia lub osiągnięcie celu postępowania.

Zabezpieczenie w postępowaniu cywilnym ma służyć zapewnieniu wykonania wyroku, który zapadnie po rozpoznaniu sprawy. Aby sąd udzielił zabezpieczenia konieczne jest uprawdopodobnienie roszczenia i wykazanie interesu prawnego. Rzecz jednak w tym, że sądy udzielaniem zabezpieczeń gospodarują nad wyraz ostrożnie i kiedy wydaje się, że wniosek o jego zastosowanie powinien zostać uwzględniony, wizja zabezpieczenia znika wraz z otrzymaniem postanowienia o jego oddaleniu.