Życie w Warszawie zamiera tylko raz w roku, 1 sierpnia o godzinie 17. Gdy rozbrzmiewają syreny, zatrzymują się samochody, ludzie przystają na ulicy i w sklepach cichną rozmowy. Niektórzy składają dłoń na sercu, widać wzruszenie, gdy oddają cichy hołd powstańcom. Tego dnia można do nich podejść, ubranych odświętnie i z biało-czerwonymi opaskami na ramionach, ukłonić się, ścisnąć dłonie, podziękować. Zanim na groby i pod pomnikami padną wieńce kwiatów, padają wielkie słowa: honor, ojczyzna, poświęcenie, godność.
Później życie wraca do normy, a powstańcy do swoich domów, by w zapomnieniu czekać kolejny rok. A może jednak nie?
Miara cywilizacjiŚwiadkiem powyższych scen nieraz był Patryk Markuszewski. I między innymi po to, by obserwować je częściej, kilka lat temu zainicjował akcję „Nie zapomnij o nas, powstańcach warszawskich". – Chciałem promować wiedzę o Powstaniu przez cały rok, nie tylko od święta, informować o ważnych rocznicach, wyda...
Dostęp do najważniejszych treści z sekcji: Wydarzenia, Ekonomia, Prawo, Plus Minus; w tym ekskluzywnych tekstów publikowanych wyłącznie na rp.pl.
Dostęp do treści rp.pl - pakiet podstawowy nie zawiera wydania elektronicznego „Rzeczpospolitej”, archiwum tekstów, treści pochodzących z tygodników prawnych, aplikacji mobilnej i dodatków dla prenumeratorów.
