W zdalnie sterowaną broń zbroi się też polska armia. W najbliższych miesiącach wojsko wybierze dostawców rozpoznawczych dronów, uzbrojonych w precyzyjne rakiety i zdolnych do długich misji zwiadowczych.

Wicepremier i minister obrony Tomasz Siemoniak ujawnił w Kielcach, że MON zdecydowało się w programie „Gryf" (drony uzbrojone w niekierowane pociski i bomby) integrację bezzałogowej broni powierzyć rodzimemu producentowi.

Cały program wyposażenia sił zbrojnych w bezpilotowe samoloty rozpoznania i ataku zakłada uzyskanie w ciągu najbliższej dekady prawie 90 zestawów dronów, głównie do celów zwiadowczych i wsparcia artylerii, za kwotę bliską 3 mld zł.

Liderzy bezpilotowców

Uzbrojonych, największych, bardzo skomplikowanych dronów polska zbrojeniówka nie produkuje, wydaje się więc przesądzone, że kontrakty przypadną koncernom dysponującym odpowiednimi technologiami. Liderami w tej dziedzinie są Amerykanie (General Atomics Aeronautical Systems), producenci słynnych Predatorów i nowszych MQ 9 Reaper, wykorzystywanych na froncie walki z terroryzmem, a także firmy Elbit i IAI z Izraela produkujące drony z rodziny Heron i Hermes.

Na kieleckich targach widać izraelską siłę w dziedzinie wojskowych bezzałogowców: potężne drony Heron i Hermes pokazane są w różnych kategoriach i konfiguracjach na froncie, najbliżej pawilonu Polskiej Grupy Zbrojeniowej.

O prawo do zamówień na bojowe bezpilotowce upomina się też największa prywatna grupa zbrojeniowa w Polsce WB Electronics. Twierdzi, że przeniesie do krajowych fabryk i rozwinie technologie budowy brytyjskiego drona Watchkeeper 450 – w tej sprawie już trwają negocjacje z koncernem Thales UK.

Najpierw MON planuje pozyskać bezpilotowce w ramach programów „Gryf" i „Zefir" – to kategoria dronów MALE (Medium Altitude Long Endurance).

Konstrukcje odpowiadające wymaganiom programu „Zefir" (potrzebujemy czterech zestawów po trzy samoloty) mają zasięg ok. 200 km i utrzymują się w powietrzu nawet dobę. Oprócz sprzętu rozpoznawczego – kamer, czujników radarowych, termowizji, powinny przenosić na pokładzie kilkusetkilogramowy ładunek bojowy: kierowane lub niekierowane pociski rakietowe. Amerykański Predator wyposażony jest w przeciwpancerne pociski Hellfire, a drony izraelskie przenoszą rakiety kierowane Spike – ich wersję produkuje skarżyskie Mesko.

Bezpilotowce typu Gryf (mamy kupić 12 zestawów po cztery samoloty) mają być dostosowane przede wszystkim do misji rozpoznawczych i uzbrojone w pociski niekierowane.

Prywatny przemysł w natarciu

Grupa WB Electronics, największy prywatny producent uzbrojenia w kraju, o rocznych przychodach sięgających 800 mln zł, twierdzi, że ma niezbędne kompetencje, aby startować w rywalizacji o zamówienia na Gryfy. Jeśli wojsko zaakceptuje ofertę, polski przemysł w przyszłości będzie mógł awansować do elitarnego klubu producentów śmiercionośnych dronów i eksportować zdalnie sterowaną broń.

Wojciech Komorniczak, dyrektor ds. rozwoju w WB Electronics, mówi, że nadal trwa z Thales UK szczegółowe uzgadnianie potencjalnego udziału korporacji WBE i innych polskich spółek w budowie watchkeeperów dla polskiej armii. Kluczową sprawą byłoby zaprogramowanie przez polską stronę kodów źródłowych, co gwarantowałoby utrzymanie narodowych standardów bezpieczeństwa użytkowania systemu.