Treść art. 4421 kodeksu cywilnego, w szczególności jego § 1 (uprzednio art. 442 § 1 k.c.), ewoluowała. W projekcie ostatniej nowelizacji wskazano, że „(...) na równi z wiedzą poszkodowanego o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia będzie traktowana możliwość uzyskania przez poszkodowanego takiej wiedzy przy zachowaniu należytej staranności (tj. staranności, o której mowa w art. 355 k.c.). Opisane rozwiązanie dotyczące określenia początku biegu przedawnienia należy uznać za właściwe i odpowiadające pożądanemu kierunkowi rozwoju instytucji przedawnienia nie tylko w przypadku roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji, ale w odniesieniu do wszelkich roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym. Z tego względu należy przyjąć je jako regułę ogólną i zamieścić w zmienianym § 1 art. 4421 kodeksu cywilnego" (druk nr 1370 z 8 marca 2017 r., VIII kadencja Sejmu RP, s. 24–25). Wraz z tą ewolucją rozwijało się również orzecznictwo.
Wśród stanowisk wyrażanych w judykaturze dostrzeżenia wymagają następujące. W wyroku z 24 listopada 1971 r. (I CR 491/71, OSNC 1972, nr 5, poz. 95) Sąd Najwyższy uznał, że przepis art. 442 § 1 k.c. wiąże rozpoczęcie biegu przedawnienia z powzięciem przez poszkodowanego wiadomości o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, a nie o zakresie szkody czy o trwałości jej następstw. Przesłanką wiadomości wystarczającej do rozpoczęcia biegu przedawnienia jest już sama świadomość dokonanej szkody, a nie dowiedzenie się o wysokości należnego z powodu doznanej szkody odszkodowania (wyrok SN z 20 stycznia 2005 r., II CK 358/04, orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl poza podanymi publikatorami). Istotny jest fakt powzięcia przez poszkodowanego wiadomości o zaistnieniu szkody, a nie o jej rozmiarach i trwałości następstw (wyrok SN z 27 lutego 2008 r., III CSK 261/07).
Ewolucja w przypadku szkód niemajątkowych przyspieszyła i poza istnieniem szkody zaczęto kłaść nacisk na dowiedzenie się o niej z miarodajnych i kompetentnych źródeł oraz na zdawanie sobie sprawy z ujemnych następstw szkody, czyli posiadanie świadomości szkody. Godne uwagi jest bowiem zapatrywanie, iż chwili dowiedzenia się o szkodzie nie można utożsamiać z datą wypadku, a przy uszkodzeniu ciała dowiedzenie się o szkodzie następuje, gdy poszkodowany dowiedział się o następstwach zdarzenia, zwykle z chwilą przeprowadzenia odpowiednich zabiegów zmierzających do przywrócenia poprzedniej sprawności narządom ciała (wyrok SN z 17 września 1984 r., I CR 245/84, LEX nr 8618). „Przy szkodach wywołanych chorobą dowiedzenie się o szkodzie to dopiero ten moment, w którym poszkodowany z miarodajnych i kompetentnych źródeł dowiedział się o istnieniu choroby i zdał sobie sprawę z jej ujemnych następstw oraz uszczerbku na zdrowiu, jaki powoduje, uzyskał zatem świadomość doznanej szkody" (wyrok SN z 13 stycznia 2004 r., V CK 172/03, LEX nr 182118). W kolejnym z orzeczeń oceniono, że nie samo dowiedzenie się o zakażeniu – w tym przypadku – wirusem żółtaczki, lecz dopiero uzyskanie wiadomości o istocie tego schorzenia i jego konsekwencjach jest dowiedzeniem się o szkodzie i może stanowić zdarzenie, od którego należy liczyć trzyletni okres przedawnienia z art. 442 § 1 k.c. (wyrok SN z 19 lutego 2004 r., IV CK 66/03, LEX nr 1129135). W wyroku z 21 października 2011 r. (IV CSK 46/11) SN stwierdził, że o „dowiedzeniu się o szkodzie" można mówić wtedy, gdy poszkodowany „zdaje sobie sprawę z ujemnych następstw zdarzenia wskazujących na fakt powstania szkody", tj. gdy ma „świadomość doznanej szkody" (zob. też wyroki SN z 3 grudnia 2004 r., IV CK 328/04, i z 16 marca 2005 r., II CK 538/04). Dowiedzenie się o szkodzie to dopiero ten moment, w którym poszkodowany z kompetentnych źródeł dowiedział się o istnieniu choroby i zdał sobie sprawę z faktu powstania szkody w postaci stwierdzonej choroby, a dopóki poszkodowany nie wie, że jest chory, nie wie o szkodzie, nie ma możliwości żądania odszkodowania i przedawnienie nie rozpoczyna biegu (wyrok SN z 19 lutego 2003 r., V CKN 207/01, LEX nr 78272).
Należy przy tym wskazać, że omawiany przepis nie różnicuje majątkowej i niemajątkowej szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym.
W sprawie dotyczącej zwrotu poniesionych przez powoda kosztów sporządzenia przez notariusza nieważnego aktu notarialnego wskazano na dowiedzenie się ostatecznie oraz w miarodajny i obiektywny sposób o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia (wyrok SN z 8 grudnia 2004 r., I CK 303/04). Z kolei w sprawie o zapłatę związaną ze sposobem prowadzenia postępowania egzekucyjnego przyjęto, że właściwą chwilą dla określenia początku trzyletniego biegu przedawnienia jest moment „dowiedzenia się o szkodzie", gdy poszkodowany „zdaje sobie sprawę z ujemnych następstw zdarzenia wskazujących na fakt powstania szkody" – gdy ma „świadomość doznanej szkody" (wyrok SN z 12 maja 2016 r., I CSK 396/15).
