Otwarta w piątek wystawa „Metamorfozy Zamku Książ" wprowadza do dekoracji wnętrz tej pięknej rezydencji obrazy i rzeźby ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Dominuje malarstwo. Dziesięć z 38 obrazów pochodzi z kolekcji dawnych właścicieli Hochbergów, a cztery to barokowe portrety przedstawicieli rodu.
Ekspozycję otwiera w Sali Wystaw mitologiczna scena „Metamorfoz" Owidiusza z wyobrażeniem Pana ścigającego nimfę Syrinks, XVII-wieczne dzieło warsztatu Johanna von Spillenbergera, oraz cykl obrazów Stephana Kesslera, opowiadający biblijną historię syna marnotrawnego. Druga część wystawy prowadzi do salonów reprezentacyjnych na Trakcie Barokowym na pierwszym piętrze, gdzie można podziwiać portrety, martwe natury, przedstawienia mitologiczne, animalistyczne, alegoryczne i pejzażowe, korespondujące z założeniami artystycznymi Konrada Ernsta Maximiliana von Hochberga z XVIII wieku, który miał ambicje stworzyć w Książu „śląski Helikon", czyli miejsce rozwoju sztuki i nauki, odwołujące się do antycznej mitologii.
Część trzecia w Sali Konrada to z kolei „portrety legendarnych władców z dynastii Przemyślidów oraz Piastów, którzy położyli fundamenty kultury na Śląsku. Relacje Hochbergów z Habsburgami i Hohenzollernami naświetlone zostaną na tle ważnego dla epoki feudalnej mitu cesarskiego aż po jego totalitarny kres w XX wieku" – tłumaczy Beata Lejman, kustosz Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Zamek Książ jest jednym z najokazalszych zamków w Polsce. Wzniesiony w latach 1288-92 przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I, w latach 1509-1944 stał się własnością rodu von Hochberg. Był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany w trakcie 400 lat panowania Hochbergów. W baroku powstało skrzydło północne z cesarską klatką schodową i reprezentacyjną salą Maksymilianowską oraz zamykający rozległy dziedziniec paradny budynek mieszczący archiwum i bibliotekę. Ogrody tarasowe założono około 1650 roku, przekształcając je w stylistyce neorenesansowej w latach 1913-27.
Zamek otacza wspaniały park krajobrazowy, założony w XIX wieku. W 1794 r. w miejscu, gdzie wznosił się gród obronny, wybudowano w formie romantycznej ruiny zamek „Stary Książ", w którym urządzano turnieje rycerskie. W 1907 wzniesiono wtedy monumentalną, utrzymaną w duchu renesansu część południowo-zachodnią zamku z dwiema narożnymi wieżami Jeszcze w latach 20.i 30. XX wieku.
