Artysta wyczuł reklamę

Korespondencja z Paryża

Początkowo niedoceniany, z czasem stał się artystą symbolizującym konsumpcyjny styl życia zachodnich społeczeństw.

Był jednym z największych wizjonerów poprzedniego stulecia. Bardzo szybko przewidział, jak wielką rolę w przyszłości będzie odgrywała reklama oraz umiejętność skrótowego przekazywania informacji. Obecnie aż trudno uwierzyć, że nowojorska MoMA odrzuciła w 1956 roku jego propozycję darowizny rysunku. Dzięki współpracy z Léo Castellim, najbardziej wpływowym marszandem amerykańskim XX wieku, udało się zmienić opinie muzealników i środowiska artystycznego na temat rzeczywistej wartości dzieł Warhola.

Niezwykłe eksperymenty filmowe

Przy okazji kolejnych prezentacji jego twórczości podkreśla się głównie komercyjny aspekt tej sztuki. Publiczność przyzwyczajona jest do oglądania seryjnych obrazów Warhola, ale bardzo często ignoruje fakt, że jest on również autorem wielu eksperymentalnych filmów.

Kuratorzy paryskiej wystawy postanowili wypełnić tę lukę, prezentując przeszło ośmiogodzinny film „Empire" zrealizowany w 1964 roku oraz starannie wyselekcjonowane krótkometrażowe etiudy nakręcone w połowie lat 60. ubiegłego wieku w jego słynnej nowojorskiej pracowni nazywanej Fabryką (Factory).

W latach 1964–1966, posługując się kamerą Bolex, artysta nakręcił około 500 portretów nazywanych „Screen Tests" – osób biorących udział w wieczornych imprezach organizowanych w pracowni. Do Factory przychodzili nie tylko młodzi ludzie, ale również słynni artyści. Wystawa w Paryżu prezentuje między innymi filmowe portrety Salvadora Dali czy Marcela Duchampa.

Sam Warhol wielokrotnie podkpiwał z legendy, która go otaczała, opowiadając, że w połowie lat 70. jedna z najbardziej wpływowych firm amerykańskich zgłosiła się do niego z propozycją zakupu jego „aury". Anegdota ta potwierdza, że wyprzedził on swoją epokę, doceniwszy medialną rolę wszelkiego typu wydarzeń.

Obecna wystawa odchodzi od klasycznej koncepcji prezentacji obrazów, skupiając się na organizacji przestrzeni, w której wtopione są kolejne serie obsesyjnie realizowane przez Warhola. Od pudełek z zupą marki Campbell do seryjnych portretów Jacqueline Kennedy czy Mao Zedonga, wszystkie dzieła prezentowane są w specyficznej scenerii mającej na celu odtworzenie atmosfery, która towarzyszyła ich powstawaniu.

Wart przypomnienia jest również fakt, że to właśnie Warhol, powtarzając wielokrotnie portret żony amerykańskiego prezydenta, przyczynił się do stworzenia koncepcji pierwszej damy. Z kolei jego sposób portretowania Mao pokazał, jak skutecznie można wyśmiewać nielubianego polityka. Efekt podkreśla umieszczenie tych portretów na specjalnie zaprojektowanej w tym celu na początku lat 70. tapecie, której patent jest starannie przechowywany w fundacji w Pittsburghu.

102 monumentalne obrazy

Pokaz udowadnia, że Warhol był również pionierem instalacji, ale największą atrakcją wystawy jest premierowa w Europie prezentacja serii „Shadows", namalowanej na przełomie 1978 i 1979 roku. Jednorodny cykl o długości przekraczającej 130 metrów składa się ze 102 monumentalnych obrazów powtarzających geometryczny motyw zainspirowany obrazami amerykańskiej szkoły ekspresjonizmu abstrakcyjnego.

Płótna malowane akrylem i łączące cenioną przez artystę technikę serigrafii były próbą desakralizacji grupy artystów, którzy zadebiutowali po II wojnie światowej. Zdobyli międzynarodową sławę dzięki skutecznej promocji finansowanej przez rząd amerykański.