Stanisław Janecki: Nikt nie zamierza polec za Donalda Tuska

Akcja wojskówki nie miałaby wielkich szans powodzenia, gdyby nie całkiem bierna postawa cywilnych służb. Wszystko wskazuje na to, że tam też postawiono już na nowe rozdanie. Dlatego nikt nie zamierza polec za Donalda Tuska. Wygląda na to, że w jego otoczeniu nikt nie ogarnia zagrożenia i skali tego, co się jeszcze może wydarzyć. I nikt nie wie, jakie kompromitujące rzeczy dopiero wypłyną. Na razie mamy do czynienia z grą strachem. Przeciwnicy sugerują tylko, że mają znacznie więcej atutów niż dotychczas pokazali.

Jednak, to jedynie sposób prowadzenia wojny na górze, taktyka. Janecki przedstawia także strategię:

Celem wielkiej wojny na szczytach jest ocalenie PO u władzy, ale z zupełnie inną ekipą rządową niż obecnie. Oficjalnie delfinem jest Grzegorz Schetyna, a cały plan ma się udać m.in. dzięki wsparciu Dużego Pałacu. Zyskać ma i Schetyna – jako następca tronu – i Pałac, bo zmiana oznaczałaby gwarancje poparcia Platformy dla drugiej kadencji obecnego prezydenta. Pojawiły się jednak informacje, że animatorzy wielkiej zmiany chcą się tylko posłużyć Schetyną, a potem go wystawić do wiatru. I promować zupełnie inną osobę. Dla Platformy byłaby ona do zaakceptowania, bo nie naruszałaby jej stanu posiadania. A dla animatorów tego swoistego zamachu stanu byłaby wręcz idealna. W tym kontekście pada nazwisko jednego z dawnych tenorów Platformy.

To wyjaśnijmy od razu, że PO u zarania tenorów miała trzech. Oprócz Donalda Tuska, był to Maciej Płażyński (nim zginął w katastrofie smoleńskiej przed czym wyraźnie zbliżał się do PiS), oraz Andrzej Olechowski. Istotnie ten pasowałby do układanki przedstawionej przez byłego naczelnego „Wprost”, gdyby nie flirt ze Stronnictwem Demokratycznym, które przejął, wyrzucony wcześniej przez Donalda Tuska z PO, Paweł Piskorski. Chyba, że przewrót oznaczałby powrót renegatów. A to, w takim układzie, nie jest wykluczone.

Z pewnością pasują do siebie także i następne puzzle, lekko jedynie zarysowane przez byłego dyrektora TVP. Otóż „wojskówka” musiałaby działąć jeśli nie wspólnie, to przynajmniej w porozumieniu z pałacem prezydenckim. Skądinąd bardzo dobre kontakty obu stron są tajemnicą poliszynela odkąd Bronisław Komorowski jako jedyny poseł PO głosował przeciwko rozwiązaniu WSI.

Tyle tytułem przypisów. Pytanie zasadnicze brzmi czy te puzzle ułożą się w całość nim się rozsypią plansze na których je układają. Zobaczymy. Teorie spiskowe tak mają. Kto w nie nie wierzy – niech zapyta Leszka Millera o to jak on, „kanclerz”, ledwo dociągnął swoje premierostwo do podpisania wejścia do Unii Europejskiej. Czy bardziej mu zaszkodziło „Przychodzi Rywin do Michnika” czy przyjście Michnika do Kwaśniewskiego?