Ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych: Na juwenaliach nie zawsze jest bezpiecznie

Trzeba złożyć wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, zapewnić m.in. służbę porządkową, informacyjną i zabezpieczenie medyczne. Z tym wiążą się koszty, ale uczelnie same wprowadzają zarządzenia, które mają zastosowanie do wszystkich organizowanych na ich terenie imprez i które odpowiadają wymogom ustawy. W prawie jest niewątpliwie luka, która naraża uczestników uczelnianych imprez, przede wszystkim tych o charakterze niemasowym.

Ale student, który wybiera się na imprezę i płaci za nią, może się spodziewać, że ktoś zadba o jego bezpieczeństwo.

Niekoniecznie. Chociaż zgodnie z art. 2 ustawy przepisów nie stosuje się tylko do imprez nieodpłatnych, jest jeszcze art. 3. Wyłączono w nim spod rygorów ustawy imprezy organizowane m.in. w szkołach i placówkach oświatowych przez zarządzających nimi. Wszystko zależy od wykładni. Jeżeli w danym mieście uznaje się, że szkoły wyższe to szkoły w rozumieniu tego przepisu, wszystkie imprezy organizowane przez rektora nie będą podlegać ustawie, bez względu na to, czy są odpłatne czy nie. Ale przepis stosuje się różnie w różnych miejscach. Na przykład w Krakowie uważa się, w mojej ocenie błędnie, że art. 3 nie znajduje zastosowania do uczelni wyższych, a we Wrocławiu i w Poznaniu, że się go stosuje.

Skąd student ma wiedzieć, że do imprezy stosuje się wymogi ustawy i że ktoś zadba o jego bezpieczeństwo?

Impreza podlegająca wymogom ustawy powinna mieć swój regulamin. Charakter imprezy można też łatwo rozpoznać po trunkach, jakie się na niej podaje. Jeśli sprzedawane jest wyłącznie piwo o niskiej zawartości alkoholu, student zazwyczaj jest na imprezie masowej.

—rozmawiała Katarzyna Wójcik