Abstrakcja była dla niego próbą obiektywnego przedstawienia świata, intelektualnego odcyfrowania rzeczywistości (do końca lat 50. malował też obrazy figuratywne). Tworzył zgodnie z regułami nauki, wykorzystując zasady optyki i psychologię oddziaływania kolorów. Szczególnie fascynowały go problemy podziału płaszczyzny, organizacji przestrzeni, wyrażenia istoty ruchu i światła.
Wyrazem tych poszukiwań były w latach 60. serie reliefów. Prawie na 20 lat wyparły techniki czysto malarskie. W latach 70. wrócił do formuły „białych obrazów” z wiązkami linii w tle. Jego pracownia, którą pod koniec życia dzielił z Edwardem Krasińskim, była opiniotwórczym miejscem spotkań artystów z Polski i z zagranicy.
Urodził się i zmarł w Warszawie. Studiował w warszawskiej SSP (1913 – 1919). Należał między innymi do ugrupowań: Blok, Praesens, a.r. Po wojnie związał się z Klubem Młodych Artystów i Naukowców oraz galerią Krzywe Koło w Warszawie. Był współtwórcą Galerii Foksal oraz międzynarodowej kolekcji sztuki Muzeum Sztuki w Łodzi.