Krzysztof Koźmiński: Zaufanie w procesie stanowienia prawa, a zaufanie do prawodawcy – kilka uwag o rodzimej legislacji
Zasada zaufania wydaje się mieć w procesie stanowienia prawa podwójne znaczenie. Jej „janusowe” oblicze wyraża się, z jednej strony, poprzez konstytucyjny standard tworzenia prawa, którego istota nie sprowadza się wyłącznie do przestrzegania procedur, lecz również poprzez zadośćuczynienie zasadom pewności prawa, ochrony praw słusznie nabytych, uzasadnionych oczekiwań oraz interesów w toku, czy zapewnienie odpowiednio długiej vacatio legis. „Odpryskiem” tak rozumianego zaufania jest też oczekiwanie, że prawodawca podejmuje racjonalne decyzje oraz – po przeprowadzeniu rachunku zysku i strat – uwzględnia różne interesy społeczne i ekonomiczne.