Maciej Stańczuk

Należy wierzyć, że polski program energetyki jądrowej nie zostanie przygotowany tak jak ustawa wiatrakowa – w ostatniej chwili na serwetce.

Modernizacja bloków węglowych nie stoi w sprzeczności ze stopniowym odchodzeniem od węgla. Ten proces jest nieuchronny. Tylko droga odchodzenia powinna zostać mądrze wybrana. Za pięć lat będzie za późno na dyskusje i zastanawianie się, jak uzupełnić brakującą moc na czas do zbudowania elektrowni jądrowej.

Wydaje się, że jest konsensus wszystkich sił politycznych co do konieczności budowy reaktorów jądrowych. To główny warunek powodzenia. Na tym jednak pozytywy się kończą.

Nie zrobiono nic, by wypełnić lukę po dostawach węgla z Rosji. Dlatego dla przykrycia własnych zaniedbań zdecydowano się użyć retoryki komunistów i uderzyć w składy węglowe, bo przecież to spekulanci i co gorsza firmy prywatne.

Problemy polskiej energetyki wymagają wdrożenia zarządzania kryzysowego, ale i właściwego podejścia do długoterminowej strategii, która musi się opierać na dekarbonizacji i rozwoju OZE.