Malezja czy Wietnam to gospodarki, które szybko się rozwijają, a ich strategie gospodarcze nastawione są na modernizację i otwieranie się na zagranicznych kontrahentów.

Przykładowo wzrost PKB Malezji w roku 2014 wyniósł 6 proc., a na rok 2015 prognozowano 4,7 proc.

Polski eksport do Malezji mocno rośnie. W ub. roku od stycznia do listopada osiągnął wartość 145,7 mln euro, podczas gdy w tym samym czasie rok wcześniej było to 127,8 mln euro. Malezja jest importerem polskiej miedzi, narzędzi, aparatów i urządzeń naukowych i optycznych oraz maszyn i urządzeń elektrycznych. Sprowadza także polska serwatkę w proszku jako trzeci w świecie największy jej odbiorca. W rzeczywistości wartość polskiego eksportu do tego kraju jest wyższa niż poddają statystyki, bo spora część wymiany towarowej odbywa się za pośrednictwem krajów trzecich lub przy wykorzystaniu ich dokumentacji oraz opakowań. Przykładowo polskie wyroby hutnicze i chemikalia są dostarczane przez firmy z krajów Europy Zachodniej a także przez pośredników w Singapurze, Chinach lub Hongkongu.

Równie dobre perspektywy oferuje polskim przedsiębiorstwom Wietnam. Eksport do tego kraju za pierwsze 11 miesięcy 2015 roku wyniósł 183,7 mln euro co było o przeszło połowę lepszym wynikiem niż rok wcześniej, gdy wartość eksportu wynosiła 116,9 mln euro. Do Wietnamu eksportujemy głównie produkty pochodzenia zwierzęcego, artykuły spożywcze, ponadto urządzenia mechaniczne i elektryczne, produkty chemiczne. Ale możliwości są dużo większe: na kontrakty w Wietnamie mógłby liczyć sektor stoczniowy, oferujący specjalistyczne jednostki ratowniczo-rozpoznawcze. Wietnam jest także zainteresowany inwestycjami w ekologię, budownictwo i transport, dobre perspektywy ma eksport sektora rolno-spożywczego. Współpracą powinny być także zainteresowane firmy z sektora medycznego, farmaceutycznego oraz IT.

Według Roberta Antczaka, dyrektora sprzedaży produktów bankowości korporacyjnej Banku Zachodniego WBK, w długim terminie handel ułatwi umowa o wolnym handlu wynegocjowana pomiędzy Unią Europejską a Wietnamem.

- Trzeba jednak pamiętać, że samo porozumienie na wysokim szczeblu nie wystarczy, by w ślad za nim pojawiły się znaczące wzrosty wolumenów wymiany handlowej. Pochodzące z krajów unijnych, w tym z Polski towary sektora FMCG będą w najbliższych latach trudne do ulokowania na rynku wietnamskim – uważa Antczak.

Problemem w Wietnamie jest bowiem słabo rozwinięty system dystrybucji towarów. Brakuje hurtowni, towary są najczęściej rozwożone po sklepach w małych partiach przez handlarzy. Dlatego część polskiego eksportu jest w rękach Wietnamczyków mieszkających w Polsce, którzy korzystając z powiązań rodzinnych mają ułatwiony dostęp do tamtejszego rynku. Na korzyść polskich przedsiębiorców przemawia z kolei przyjazne nastawienie Wietnamczyków: wśród osób zajmujących wysokie stanowiska w instytucjach państwowych i biznesie jest wielu absolwentów polskich uczelni.

Na więcej barier może napotkać ekspansja w Indonezji gdzie administracja jest wciąż mocno zbiurokratyzowana, rodzimy rynek chronią protekcjonistyczne przepisy, a poziom korupcji jest wysoki. Za 11 miesięcy 2015 roku polski eksport do Indonezji wart był 88,3 mln euro, podczas gdy rok wcześniej sięgał 106,8 mln euro. Według Ministerstwa Rozwoju, na wzrost polskich dostaw może wpłynąć większa oferta eksportowa, w której powinny się znaleźć produkty o charakterze inwestycyjnym.

- Program Rozwoju Eksportu to inicjatywa Banku Zachodniego WBK, realizowana wraz z partnerami merytorycznymi: Google, Korporacją Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A i Bisnode pod patronatem ministra spraw zagranicznych i ministra rozwoju. Celem Programu jest wsparcie polskich eksporterów w prowadzeniu biznesu międzynarodowego.