Dwukrotnie wygrywał plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca w Polsce. To dowód uznania za dwa złote medale mistrzostw Europy (1951 i 1953) i złoty medal igrzysk w Helsinkach (1952).
Jego walki z pięściarzem Związku Radzieckiego Siergiejem Szczerbakowem przeszły do historii amatorskiego boksu. Po wygranej Chychły w mistrzostwach Europy w Warszawie polscy działacze przepraszali towarzyszy radzieckich za werdykt i nagrodę dla najlepszego zawodnika turnieju dali Władymirowi Jengibarianowi (ZSRR). Chychła już wtedy walczył z zaawansowaną gruźlicą.
W 1972 roku wyjechał wraz z rodziną na stałe do Niemiec. Przez wiele lat starał się o prawo do opuszczenia kraju, dla którego tak wiele zrobił, a w którym szykanowany był na każdym kroku za to, że chciał żyć na Zachodzie. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobiew domu opieki społecznej w Hamburgu . Miał 83 lata.
