Związany był z Lublinem. Dyplom uzyskał w Instytucie Wychowania Plastycznego na UMCS (1979). Pierwszym sukcesem była Nagroda Artystyczna im. Wyspiańskiego (1990). Dwa lata później zdobył najwyższe laury wrocławskiego V Międzynarodowego Triennale Rysunku oraz na przeglądzie Europejskiej Fotografii w Berlinie.
Imał się różnych mediów. Unikał konkretów, tylko sugerował pewien stan ducha i emocji – dążenie do Niewiadomego. Najpełniej wyrażało się to w jego instalacjach zwanych „sytuacjami”. Za pomocą prostych zabiegów – ingerencji w strukturę ściany czy podłogi – wydobywał „ducha” pomieszczeń. Miał dar odnajdywania sacrum w zwyczajności.
