Aktualizacja: 31.08.2021 15:15 Publikacja: 31.08.2021 02:00
Foto: Adobe Stock
Z pewnością nie tylko my, prawnicy, mamy skłonność do licytowania się, kto z nas ma trudniej, ale faktem jest, że realia tej branży są mi najlepiej znane. Dzięki temu jestem świadoma wielu tarć, pełna spostrzeżeń i przekonań. Utrzymujących się, warto to dodać, w świadomości części z nas niemal tak dobrze jak to, że choć adwokaci temu przeczą, to część z nich w istocie przymknęłaby oko na płynącą z umowy o pracę formę subtelnego zniewolenia, a większość radców, choć nie mówi tego głośno, w razie połączenia samorządów nie broniłaby się przed tytułem zawodowym: adwokat.
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach subskrypcji rp.pl
Na bieżąco o tym, co ważne w kraju i na świecie. Rzetelne informacje, różne perspektywy, komentarze i opinie. Artykuły z Rzeczpospolitej i wydania magazynowego Plus Minus.
Goni go każdy rząd i każda większość sejmowa. Przy starcie jest zwykle dużo hałasu, a potem robi się coraz ciszej.
Ustawy, zwłaszcza te radykalniejsze, uderzając w prawa wielu osób, budzą emocje. Podobnie bywa z uchwałami Sądu Najwyższego, choć mają wyciszać kontrowersje prawne i spory.
To dziwne, że w obecnej sytuacji prezydent nie domaga się uczynienia jego projektu z 2020 r. przedmiotem debaty parlamentarnej. Warto odkurzyć tamtą propozycję złagodzenia prawa aborcyjnego i nadać jej formalny bieg.
Przerzucenie całości problemu frankowego na sądy oznacza, że uporamy się z nim może dopiero w ciągu kilkunastu lat. Nie napawa to nikogo optymizmem. Czy to nie za późno?
Profesorom prawa podsuwam możliwość milczenia w kwestii, która biologicznie ich nie dotyczy.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas