Gdy czekałem na przejazd wojskowej parady we wtorek w tłumie przy warszawskiej Wisłostradzie, nurtowała mnie jedna myśl. Nie, wcale nie ta, jak schować się przed strasznym upałem, bo wydarzenie zostało pomyślane tak, by dobrze wyglądało w telewizji. Oglądanie go na żywo wymagało poświęceń. Ale właśnie o to poświęcenie tutaj chodzi.
Bo dumałem właśnie, jak opowiedzieć dzieciom, z którymi byłem, o szacunku do państwa, do Polski, tak poza partyjnymi podziałami. – Wojsko – kombinowałem – broni Polski, a nie tej czy innej partii. Nie jest ani za opozycją, ani za rządzącymi. Jest za państwem. I będzie go bronić, jak długo istnieje państwo, znacznie dłużej niż trwa kadencja tego czy innego ministra, premiera albo posła.