Marsjańskie wiatry nanoszą na lód przy biegunach słoną glebę, która roztapia go, zapada się i tworzy solankowe łożysko zmniejszające tarcie. Ciepło z głębi planety utrzymuje solankę w stanie płynnym, co nadaje jej właściwości smaru i pozwala na ruch lodu. Na skraju czapy lodowej solanka zamarza, tworząc pierścień – uważają naukowcy z Geological Survey of Canada. Opierali się na radarowych mapach dostarczonych przez sondę Mars Reconnaissance Orbiter.