Grace Kelly w obiektywie

W wiedeńskim Muzeum Mebla wywołano ducha Grace Kelly. Niedawno minęło ćwierć wieku od jej śmierci. Zestaw 110 zdjęć ilustruje jej życie. Fotosy uzupełniają filmy, w których zagrała – a było ich zaledwie 11.

Wystarczyło, żeby zajęła 13. miejsce na liście kobiecych gwiazd wszech czasów. Zawdzięcza to występom w filmach Hitchcocka, a także roli w "W samo południe" Freda Zinnemanna. Jest pierwszą aktorką, której podobizna zdobi amerykańskie znaczki pocztowe (seria wydana 15 lat temu). W ubiegłym roku, w 25. rocznicę śmierci, wybito pamiątkowe monety z jej profilem.

Natomiast 50. rocznicę ślubu Philadelphia Museum (w rodzinnym mieście) upamiętniło pokazem… jej sukni ślubnej. Kreacja zaprojektowana przez Helen Rose, kostiumolożkę wytwórni MGM, powstała wysiłkiem 36 szwaczek i hafciarek trudzących się przez sześć tygodni. Udrapowana, brokatowa spódnica z wysokim stanem, podkreślająca nienaganną figurę panny młodej. Do tego tiulowa góra gęsto obszyta perełkami. Skromna i wytworna. Kwintesencja stylu á la Gracja.

Torba Kelly Bag należy do produktów firmy Hermes, na które trzeba się zapisywać i czekać do dwóch lat! W najmniejszej i najskromniejszej wersji kosztuje 5 tysięcy dolarów, większa zaś, ze skóry krokodyla, dochodzi do 50 tysięcy dolarów.

W tym sezonie styl Grace powrócił. Szerokie spódnice na halce i podkreślona pasem talia. Dekolty odsłaniające szyję. Kapelusze z wielkimi rondami. Niewiele biżuterii, a jeśli, to prawdziwa. I szczegół, znak firmowy Kelly – białe rękawiczki, bez których nie wychodziła nawet latem.

Ostatnio magazyn "Vanity Fair" opublikował sesję, stylizując współczesne sławy na słynne ujęcia Kelly z filmów Hitchcocka. W jej rolach wystąpiły: Charlize Theron ("M jak moderca"), Scarlett Johansson ("Okno na podwórze") i Gwyneth Paltrow ("Złodziej w hotelu") ubrana w śnieżną drapowaną suknię od Armaniego.

Wystawę otwiera ogromne zdjęcie młodziutkiej Grace. Wychyla się zza kurtyny. Wygląda zadziwiająco współcześnie. Natomiast kolejne fotki, już kolorowe, trącą minioną epoką. Lata 50., słodki kicz made in USA. Stylizacja na grzeczną dziewczynkę z dobrego domu. Kelly zachowuje się naturalnie. Nie mizdrzy się do kamery, zachowuje dystans.

Fotografie opowiadają jej historię. Jedna z czworga dzieci małżeństwa z filadelfijskiej society, zaangażowanego w krzewienie kultury fizycznej (w okresie międzywojennym zaczynała się moda na sportowy tryb życia). Zgrabna i wygimnastykowana panna, już ucząc się w szkole aktorskiej, dorabiała pozowaniem do zdjęć mody. Zanim trafiła na duży ekran, ukazywała się też na małym – poprowadziła na żywo około 60 telewizyjnych programów.

Nie była kawałkiem lodu. Wyróżniała się niezależnością. Nikomu nieznana, 21-letnia stanęła w obronie czarnoskórej kobiety, której odmówiono wstępu do ekskluzywnego nowojorskiego klubu. Nie chodziło o byle kogo, lecz o gwiazdę Josephine Baker. Grace ramię w ramię z piosenkarką opuściła lokal, zapowiadając, że nigdy więcej go nie odwiedzi. I rzeczywiście. Za to przyjaźń z Baker przetrwała lata, nawet gdy przed imieniem Grace figurował tytuł księżnej.

Jej filmowa kariera trwała raptem pięć lat. Dwukrotnie nominowana do Oscara, w 1955 roku odebrała statuetkę za "Dziewczynę z prowincji". Wśród kilku ujęć z tej uroczystości jest scena uchwycona za kulisami. Kelly i Audrey Hepburn oczekują wywołania przed publiczność. Obie ubrane w suknie krynolinki z obcisłymi gorsetami. W identycznych pozach. Ujęte profilami, z wyciągniętymi szyjami. Jak przyczajone łanie.

Na festiwalu filmowym w Cannes aktorka poznaje księcia Monako Rainiera III. Miłość od pierwszego wejrzenia. Kilka miesięcy potem – wizyta księcia w Filadelfii u rodziców wybranki. Po trzech dniach oświadczyny.