Płótna, które nazywa detalami, pokrywa około 140 tysiącami białych cyfr. Na początku tło jest czarne. Stopniowo w każdym kolejnym detalu, zawsze jednego formatu, jest rozjaśniane o 1 procent. Jednocześnie Opałka nagrywa odliczanie zapisywanych przez siebie liczb i na bieżąco fotografuje swoją zmieniającą się z upływem czasu twarz. Obrazy, fotografie i płynący z głośników głos artysty stanowią jedność. Są wyrazem świadomości nieuchronnego zbliżania się do śmierci, którą twórca oswaja, czyniąc ją elementem dzieła sztuki.
Na początku tworzył prace bliskie malarstwu materii „Fonematy”, a także kompozycje przestrzenne („Poduszkowce”, „Integracje”). W latach 1968 – 1970 powstał cykl grafik „Opisanie świata”, poświęcony człowiekowi, wielokrotnie nagradzany na wystawach międzynarodowych.
Urodził się w Abeville we Francji. Studiował w łódzkiej PWSSP (1949 – 1950), a następnie do 1956 r. w warszawskiej ASP. Na stałe mieszka we Francji.
