Agenci CBA na polecenie szczecińskiej prokuratury regionalnej zatrzymali byłego szefa KNF Andrzeja Jakubiaka i sześciu podległych mu urzędników. Jak poinformowały PK i CBA, podejrzani usłyszą zarzuty popełnienia przestępstw o charakterze urzędniczym. Śledztwo dotyczy nadzoru nad SKOK Wołomin.
– Wiemy ponad wszelką wątpliwość, wedle ustaleń, jakie zostały poczynione, że już w 2013 roku, w październiku, ówczesne kierownictwo KNF dysponowało wystarczającą wiedzą, która w pełni uzasadniała podjęcie działań do przerwania tego przestępczego procederu – twierdzi Zbigniew Ziobro.
Zatrzymanie jest możliwe na 48 godzin. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę (art. 245 k.p.k.). Potem musi zapaść decyzja, co dalej z zatrzymanym. Jakie środki zostaną wobec nich zastosowane? Najsurowszym jest tymczasowe aresztowanie. Jego szczególna dolegliwość polega na izolacji. W praktyce areszt tymczasowy jest powszechnie stosowanym środkiem zapobiegawczym w postępowaniach karnych dotyczących zbrodni i innych przestępstw zagrożonych wysoką karą pozbawienia wolności. Dotyczy w szczególności przestępstw przeciwko mieniu związanych z użyciem przemocy, niektórych przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstw związanych z udziałem w grupie przestępczej, obrotem narkotykami, tzw. przestępstw korupcyjnych czy przestępstw skierowanych przeciwko wolności seksualnej.
Może być zastosowane wyłącznie przez sąd. W postępowaniu przygotowawczym z wnioskiem o zastosowanie tego środka występuje prokurator. Ogólne przesłanki stosowania aresztu są określone w art. 249 procedury karnej. Areszt może być stosowany wyłącznie w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu nowego ciężkiego przestępstwa i tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.
Dla tymczasowego aresztowania wymagane jest również spełnienie szczególnych przesłanek, określonych w art. 258 k.p.k. Chodzi o: uzasadnioną obawę ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, uzasadnioną obawę, że oskarżony będzie namawiał do składania fałszywych zeznań bądź wyjaśnień lub w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. Na tym nie koniec.
