Historia zastosowania laserów w okulistyce ma nieszczególnie długą historię. Tak samo zresztą jak sama okulistyka. Choć o chorobach oczu wspominał jeszcze w XVI wieku niemiecki lekarz Georg Bartisch, a pierwszą chirurgiczną korekcję zeza przeprowadzono w 1738 r., to formalne kursy okulistyki odbywały się na Uniwersytecie w Getyndze dopiero od 1803 r. Znano już wtedy jaskrę opisaną w 1750 r., ślepotę nocną opisaną w 1767 r. czy astygmatyzm opisany w 1801 r.

Za Getyngą poszedł Londyn, otwierając u siebie w 1805 r. klinikę okulistyczną London Eye Infirmary. Niespełna pół wieku później, w 1851 r., niemiecki lekarz Hermann von Helmholz skonstruował pierwszy oftalmoskop – wziernik umożliwiający badanie dna oka. W 1864 r. okulistyce przysłużył się z kolei Holender Frans Cornelis Donders, któremu zawdzięczamy system dopasowywania rodzaju okularów do konkretnego problemu ze wzrokiem. XIX wiek dał więc pacjentom cierpiącym na choroby oczu nadzieję, ale dopiero XX stulecie mogło w pełni te nadzieje spełnić.