Spektakl w reżyserii Piotra Tomaszuka został zarejestrowany w Supraślu w siedzibie Teatru Wierszalin. Tam właśnie, przed pięciu laty miała miejsce premiera „Dziadów - Nocy Pierwszej” przygotowana na 25-lecie istnienia wierszalińskiej wspólnoty teatralnej. Spektakl jest inscenizacją dramatu Adama Mickiewicza zrealizowaną na podstawie "Dziadów cz. IV" z elementami "Dziadów cz. II".
- Jesteśmy chyba pierwszym zespołem, który w całości inscenizuje część IV – sądzi Piotr Tomaszuk, reżyser. - O ile w założeniu autora część II jest rodzajem śpiewogry, to IV - teatrem psychologicznym. Dokonuje się w nim ibsenowska wiwisekcja bohatera ukrywającego się za tysiącem twarzy, czyli Gustawa. Stopniowo jego maski są odsłaniane i zdejmowane. Podeszliśmy z pietyzmem do wszystkiego, co napisał Mickiewicz.
Trzeba też dodać, że „Dziady” są jakby specjalnie dla nas - Wierszalin ma bardzo niewielki zespół aktorski i przystań gdzieś z boku świata. A też i kapliczkę cmentarną w Supraślu, która bardzo przypomina kaplicę, od której drzwi ma zawrzeć gromada na wezwania Guślarza z II części „Dziadów”.
Teatralna sala w Supraślu mieści 50 osób. W spowitej mrokiem ascetycznej, zbudowanej z drewnianych fragmentów scenografii chałupy Księdza centralnym punktem jest wielofunkcyjny stół, wokół którego koncentruje się akcja. Zadaniem siedmiu kamer rejestrujących spektakl było przekazanie malarskości poszczególnych scen, których bohaterami są Gustaw (Rafał Gąsowski) i Ksiądz (Dariusz Matys). W spektaklu reżyser gra rolę Guślarza inicjującego obrzęd palenia kądzieli, wzywający dusze potrzebujące modlitwy słowami: „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, co to będzie, co to będzie?". Bardzo istotny jest rytm i dźwięki. Tomaszuk wydobywa je (już spoza sceny) z cymbałów i akordeonu. Autorem muzyki jest Jacek Hałas.
- Mickiewicz pisał swoje utwory tak, jak kompozytor partyturę muzyczną – uważa Piotr Tomaszuk. - Z tego powodu zostały zinstrumentowane wypowiedzi Dzieci. W moim przekonaniu pełnią rolę antycznego chóru komentującego sceniczne zdarzenia i mającego zdolność rozróżniania prawdy od fałszu.
