Reklama
Rozwiń

Robert Mazurek: Krajobraz bez Igora

Kiedy się tu wprowadziliśmy, już tu był. Mieszkał na parterze naprzeciwko. Burza długich, siwych, białych w zasadzie, włosów pozwalała jego wiek jakoś przybliżyć, ale tylko przybliżyć. Cały czas przesiadywał pod swoimi oknami z gitarą albo z piwem. Tylko czasem i z tym, i z tym.

Publikacja: 20.12.2019 18:00

Robert Mazurek: Krajobraz bez Igora

Foto: Fotorzepa/ Robert Gardziński

Nasza ulica ma swoją tradycję, powstała w Dwudziestoleciu przy drodze do Wilanowa. Po jednej stronie drogi były robotnicze Sielce i Czerniaków, kraina Grzesiuka i charakternych chłopaków. Nad nami, na skarpie elegancki, mieszczański Górny Mokotów. A my pomiędzy. Piszę „my", choć przecież mnie tu wtedy nie było, ale zżyłem się. Powstanie wszystko zmieniło, naszą kamienicę spalono, ale przetrwała, inne miały nawet więcej szczęścia, niektóre wciąż naznaczone są śladami po kulach. Siedemdziesiąt pięć lat po wojnie, same ślady są już zabytkami, ale nikt ich do rejestru nie wpisuje, zaraz je pewnie w końcu jakimś gustownym barankiem pokryją.

Pozostało jeszcze 83% artykułu

Dostęp na ROK tylko za 79zł z Płatnościami powtarzalnymi BLIK

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.
Subskrybuj i bądź na bieżąco!
Plus Minus
Chaos we Francji rozleje się na Europę
Plus Minus
Podcast „Posłuchaj Plus Minus”: Przereklamowany internet
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Joanna Opiat-Bojarska: Od razu wiedziałam, kto jest zabójcą
Plus Minus
„28 lat później”: Memento mori nakręcone telefonem
Plus Minus
„Sama w Tokio”: Znaleźć samą siebie