To, co z północy najlepsze

Kapela Ze Wsi Warszawa

Nord

Karrot Kommando

Po czym poznać najlepszą muzykę ludową, etniczną? Zaciera czas, każe zapomnieć o miejscu, buduje pomosty, które mogą z początku dziwić laików, ale w praktyce okazują się stabilne. W 2010 r. zespół Mosaic triumfował, sprowadzając do wspólnego mianownika rdzenną twórczość Polski i Orientu. Teraz Kapela Ze Wsi Warszawa przypomina, że częściej powinniśmy patrzeć na północ. Widoki mogą być bowiem zaskakująco swojskie.

Zobacz na Empik.rp.pl

Uważny obserwator dokonań Kapeli pamięta, iż na poprzednim krążku „Infinity" znalazł się „Kujawiak z Polski", przyczynek do dyskusji o tym, jak to Szwedzi wzięli sobie naszą trójdzielną polkę i ile naszą muzykę z sąsiadami łączy. „Nord" idzie dalej w tę stronę, ale tak poza tym jest zupełnie inną płytą. Nagraną w mocno różniącym się składzie personalnym, pozbawioną przyjemnego eklektyzmu ubranego w lekkostrawne, piosenkowe formy (wyjątkiem jest ładne, radiowe „Musiałaś ty dziewce"), przez co bardziej fascynującą.

Album rozpoczyna się mocno, od dwóch utworów nagranych wspólnie z Hedningarną – ikoną world music. Nasze siarczyste pieśni nabierają ogłady, a nawet melancholii. Jest z czego budować brzmienie – do wyboru są chociażby barabany, cymbały, fidele czy wreszcie „wniesione" gościnnie dudy, skrzypce klawiszowe bądź liry. Układanka jest więc bogata i wyrazista, nigdy jednak chaotyczna. Wokale potrafią zespolić się z instrumentami, ale też prowadzić z nimi dialog, gdy po haśle „muzykanci grajcie" dęciak zajazgocze jazzowo. Na wysokości „Moja dolo", kiedy zwlekają się obudzone szarpaniem strun kontrabasu bębny i zaczyna brawurowy śpiew, czuć, że wcale nie brakuje na „Nord" Mai Kleszcz.