Tunel służył jako tajemne przejście, ma 16 m długości, 2 m wysokości i 1,5 m szerokości, biegnie na głębokości 6 m pod Arsenałem.
Powstał na przełomie XIV i XV wieku. Korytarz zbudowano w całości z kamienia wapiennego, ale bez kamiennego, szczelnego dna, dlatego nie można nim było odprowadzać ścieków miejskich do fosy.
Tajemne przejścia pełniły wiele funkcji. Można było dzięki nim sprowadzać pomoc i zaopatrzenie dla oblężonego miasta, można było organizować zbrojny wypad na nieprzyjaciela. W Polsce tajemnych przejść odkryto bardzo mało, przykładem może być przejście odkryte na zamku biskupów krakowskich w Sławkowie.
W zasypanym ziemią tunelu odkryto detal architektoniczny, wykonany z czerwonego marmuru, zdobiony motywami roślinnymi (arabeska) i złoceniami. Początkowo archeolodzy sądzili, że jest to fragment kominka. Okazało się jednak, że to fragment ołtarza wykonanego w latach 1533–1536 przez włoskiego rzeźbiarza Jana Marię Padovaniego.
Paula Musiał, konserwatorka zabytków, która dobrze zna ołtarz, przeprowadza bowiem konserwację zachowanych jego fragmentów; gdy zobaczyła wydobyty w tunelu detal architektoniczny, od razu stwierdziła, iż jest to fragment należący do tego obiektu.
