Czy Donald Tusk dzięki Angeli Merkel pozostanie szefem Rady Europejskiej na drugą kadencję?

Bez jego sprzeciwu nikt by się nawet nie zastanawiał i uznał drugą kadencję Tuska za rzecz oczywistą: wielkich błędów nie popełnił, po co więc go zmieniać w sytuacji, gdy UE walczy właśnie z licznymi kryzysami, od migracyjnego po problem Brexitu. Dyplomaci przyznają jednak, że na razie żadnych konsultacji jeszcze nie ma i formalnie nie ma też sprzeciwu Polski.

Berlin patrzy na nasz region

Tusk teoretycznie może być wybrany bez zgody Warszawy, bo decyduje większość. Byłoby to oczywiście dziwne, ale nie niemożliwe. Na jego korzyść, poza oczywistą niechęcią przywódców do zmian, działają dwa czynniki.

Po pierwsze, powoli słabnie presja socjalistów na przejęcie tego stanowiska, w sytuacji gdy w styczniu szefem Parlamentu Europejskiego mógłby zostać chadek. Jeszcze kilka miesięcy temu taki postulat był wyrażany bardzo głośno, teraz widać, że w Radzie Europejskiej nie miałby on wielkiego poparcia. Bo z dwóch głównych socjalistów, którzy mogliby forsować taki punkt widzenia, jeden nie jest już w rządzie – Matteo Renzi, a drugi wkrótce pożegna się ze swoim urzędem – Francois Hollande. Po drugie, i znacznie ważniejsze, Tusk ma poparcie Angeli Merkel, najważniejszego przywódcy UE, uważanego teraz za ostoję stabilności i zdrowego rozsądku.

Niemiecka kanclerz nie nagradza go w ten sposób za jakieś specjalne ustępstwa na jej rzecz. Oczywiście z Tuskiem zna się od dawna, ale niemiecki punkt widzenia musiałby rozumieć każdy polityk na stanowisku szefa Rady. Chodzi raczej o to, że Polak jest dla Niemki szansą na utrzymanie dialogu starej Unii z nową, a w szczególności z Grupą Wyszehradzką, którą Tusk świetnie rozumie, a często też jej sprzyja.

Naszego regionu zupełnie nie rozumie Jean-Claude Juncker, przewodniczący Komisji Europejskiej. Gdyby więc na miejscu Tuska znalazł się również przedstawiciel starej Europy, podział w Unii stałby się faktem. A tego Merkel bardzo nie chce.