Zbigniew Stawrowski

Prof. Zbigniew Stawrowski: Krajobraz po niedoszłej bitwie

Dziś stawką dla PiS jest coś więcej niż tylko wynik wyborczy w roku 2023. Chodzi o kwestię przywrócenia podstawowej wiarygodności zarówno realizowanego w Polsce od 2015 roku projektu, jak i ludzi, którzy go firmują – wiarygodności naruszonej wątpliwymi praktykami, które próbowano uzasadniać koniecznością podejmowania szybkich i skutecznych działań.

Prof. Zbigniew Stawrowski: Wyjątkowa polska opowieść

Nasze polskie dzieje, nasza pamięć o naszych ojcach, dziadach i pradziadach wyznacza to, kim jesteśmy i jak rozumiemy siebie samych jako Polaków. To nasza pamięć określa naszą tożsamość.

Stawrowski jeszcze raz w obronie klapsa

Być może nasz skarcony klapsem agresywny podopieczny, kiedy będzie już duży, mężnie stanie w obronie kogoś, kto stał się ofiarą agresji, i czynnie przeciwstawi się napastnikowi, zamiast biernie oczekiwać na policję.

Zbigniew Stawrowski: Klaps to obowiązek rodziców

Sensem rodzicielstwa jest wspieranie dziecka na jego drodze dorastania ku odpowiedzialnej wolności. Symbolem takich właśnie rodzicielskich działań jest przysłowiowy klaps, który nie jest żadnym biciem, nie jest nawet czymś szkodliwym, lecz – przeciwnie – jest czynem o wysokiej wartości wychowawczej i dlatego zasługuje wręcz na pochwałę.

Zbigniew Stawrowski: suweren w Polsce

To, co konstytucjonaliści uważają zazwyczaj za niewzruszone dogmaty: zasady demokratycznego państwa prawa, niezależności sędziowskiej czy zwłaszcza trójpodziału władzy, wcale nie jest takie oczywiste.

Przygody Tischnera w krainie Liliputów

Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego najpierw uznało, że badanie dorobku ks. Józefa Tischnera nie jest zgodne „z zasadniczymi celami Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki". Potem zaś stwierdziło, że to temat wyłącznie „dla wąskiego grona specjalistów".

Stawrowski: Szacunek ważniejszy od wolności słowa

Atak na to, co człowiek określa słowem „moje", pozostaje agresją, niezależnie od tego, czy chodzi o życie, ciało, majątek, czy też o rzeczy niematerialne, ale jak najbardziej rzeczywiste: cześć i najważniejsze dla jego tożsamości przekonania.

Przestrzeń dla Samarytanina

Dobrze zorganizowane państwo musi być sprawiedliwe, ale – wbrew potocznemu mniemaniu – nie tylko nie powinno, ale wręcz nie może być solidarne. Nie może, ponieważ solidarności jako zbudowanej na fundamencie miłości nie da się rozbudzić ani urzeczywistnić środkami przymusu, których używanie należy właśnie do istoty państwa.