Wątpliwości związane z przedawnieniem roszczeń ze stosunku pracy mają kilka wymiarów. Oczywiście ich bazą jest wymiar jurydyczny, ale istotne są też aspekty praktyczne: konstrukcja samego roszczenia, jego podstawa, a także kiedy zgłosić określone roszczenie, zwłaszcza gdy stosunek pracy istnieje, więc nadal zachodzi jakaś zależność stron stosunku pracy, zresztą czasami wielowymiarowa. Jak wyjaśniono w orzecznictwie, przepisy regulujące przedawnienie określają ustawową ochronę pracownika. Zatrudnienie stanowi zwykłe (podstawowe) źródło utrzymania, pracownik powinien więc mieć pewne granice czasowe chroniące go też przed potencjalną odpowiedzialnością.

Dopuszczenie do zmiany roszczeń pracownika względem pracodawcy w trakcie procesu może prowadzić do nadużyć.

Aby odprawa, odszkodowanie czy rekompensata była wyłączona z podstawy wymiaru składek, musi pozostawać w bezpośrednim i nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy.

Spory między pracownikami i pracodawcami są naturalną konsekwencją wynikającą ze specyfiki stosunków łączących te podmioty. Nierzadko spory te mają swój finał w sądzie. Wskutek czego rodzą się wątpliwości przedsiębiorców, co do możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów zasądzonych czy też przyznanych na mocy ugód bądź mediacji świadczeń na rzecz pracowników.

Przepisy unijne dotyczące osób zgłaszających naruszenia nie wyłączają całkowicie możliwości rozwiązania umowy z pracownikiem, który jest potencjalnym sygnalistą.