Klauzula w umowie o współpracy przedsiębiorców, całkowicie zakazująca zatrudniania pracowników kontrahenta, jest nieważna. Naruszenie takiego postanowienia nie rodzi żadnych skutków prawnych.
Podjęcie przez pracownika działań konkurencyjnych wobec pracodawcy może stanowić podstawę do dyscyplinarki, pomimo braku zawartej umowy o zakazie konkurencji. Szczególnie, gdy wcześniej odmówił zawarcia takiej umowy.
W umowie o zakazie konkurencji dopuszczalne jest zawarcie dodatkowej umowy dotyczącej klauzuli poufności. Na jej podstawie pracodawca może się domagać od byłego pracownika zapłaty kary umownej, niezależnie od kary wynikającej z zakazu konkurencji.
Za nadużycie prawa do odszkodowania z tytułu powstrzymania się od podejmowania działalności konkurencyjnej może zostać uznane tylko takie zachowanie byłego pracownika, które pozostaje w funkcjonalnym związku z umową o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia.
Dopuszczalne jest wprowadzenie do umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy warunku zawieszającego (art. 89 k.c.), uzależniającego powstanie skutków czynności prawnej (umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy) od oświadczenia pracodawcy złożonego najpóźniej w ostatnim dniu obowiązywania umowy o pracę.
Umowa o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy może zawierać klauzulę poufności. Pracodawca może żądać kary z tytułu naruszenia tej klauzuli niezależnie od kary za złamanie zakazu konkurencji.
To pracodawca sam określa, jakie dane są dla niego szczególnie ważne, i krąg osób mających do nich dostęp, które mogą zostać objęte ograniczeniami – wyjaśnia Artur Rycak, prawnik zarządzający w Rycak Kancelaria Prawa Pracy i HR
