Galeria Wschodnia, nawiązująca do tradycji łódzkiej i polskiej awangardy, ma znaczący wkład w postrzeganiu miasta jako centrum eksperymentalnego ruchu artystycznego. Pod obecną nazwą (pochodzącą od adresu ul. Wschodnia 29) funkcjonuje od 1984 roku. Prowadzą ją od początku Jerzy Grzegorski i Adam Klimczak. Utrzymuje się z prywatnych środków prowadzących, przyjaciół i związanych z galerią artystów.
Jej prapoczątki sięgają właściwie roku 1981, kiedy to opustoszałe łódzkie mieszkanie stało się siedzibą „Trupy Arlekina i Pantalona" Niezależnego Zrzeszenia Studentów Szkół Artystycznych, prowadzonej przez Jarosława Orłowskiego, Piotra Bikonta i Wojciecha Czajkowskiego.
Wschodnia powstała z potrzeby wolności i ucieczki poza wpływy PRL-owskiej polityki i władzy. Zaliczana jest do najważniejszych polskich galerii, szczególnie za działalność w latach 80. Prezentuje głównie performanse, instalacje i sztukę nowych mediów: fotografię, film, wideo. W ciągu 30 lat w mieszkaniu- pracowni odbyło się kilkaset wystaw. Wystawiali tu m.in. Józef Robakowski, Janusz Bałdyga, Krzysztof Cichosz, Leszek Golec, Zbigniew Libera, Edward Łazikowski, Teresa Murak, Zbigniew Warpechowski, Mikołaj Smoczyński, Antoni Mikołajczyk, Ryszard Waśko.
W 2001 roku w Galerii Wschodniej z inicjatywy Niki Strzemińskiej, Georga von Kobro i Józefa Robakowskiego powołana została doroczna nagroda im. Katarzyny Kobro, którą honoruje się poszukujących, otwartych na twórczą wymianę myśli artystów (jej laureatami są m.in. Zbigniew Dłubak, Andrzej Dłużniewski, Krzysztof Bednarski, Teresa Murak, Krzysztof Wodiczko). 10 lat później przeniesiono ją do Muzeum Sztuki w Łodzi.
Jubileuszowa wystawa „30 lat Galerii Wschodniej" opowie o roli społecznej i kontekście, w jakim galeria funkcjonowała. Dokumentację jej bogatej działalności uzupełnią prace artystów: Karoliny Breguły, Goldex Poldex, Marcina Polaka, Józefa Robakowskiego, Tomasza Szerszenia i Ewy Zarzyckiej.
