Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Jestem ekonomistą o szerokich zainteresowaniach badawczych. Moją główną dziedziną badań jest wzrost i rozwój gospodarczy zarówno na poziomie krajowym, jak i regionalnym. Jestem szczególnie zainteresowany badaniem roli instytucji, integracji gospodarczej i otwartości na handel międzynarodowy i bezpośrednie inwestycje zagraniczne w promowaniu wzrostu i rozwoju w gospodarkach wschodzących, rozwijających się i przechodzących transformację oraz ich konwergencji z krajami rozwiniętymi.
Z teoretycznego punktu widzenia regionalizacja płacy minimalnej ma sens. Jednak z praktycznego punktu widzenia nie ma ona większego sensu, ponieważ nie wydaje się być wiążąca.
Jawność zdecydowanie zapewni możliwość porównywania płac osób zatrudnionych na podobnych stanowiskach.
Inflacja oraz oczekiwania inflacyjne w Polsce pozostają nadal wysokie, w związku z czym nie ma możliwości obniżenia stóp procentowych.
Rząd powinien zajmować się przede wszystkim promowaniem konkurencji na rynku energii, ale nie ma w tym interesu. Jednak jeżeli inaczej niż przez zwiększoną konkurencję nie daje się chronić konsumentów, to jako działanie trzecie po najlepszym można zastosować mechanizm cen maksymalnych.
Teoretycznie tak, ale w praktyce zdecydowanie nie. Państwo polskie nie ma możliwości dokonania wiarygodnej wyceny nieruchomości, co zawsze może być przedmiotem manipulacji. System powinien być prosty i przejrzysty, a proponowany taki nie będzie. Ponadto politycznie taki system jest niemożliwy do wprowadzenia.
Konwergencja w obrębie UE nie występuje, a ponadto inne kraje UE są tak samo lub jeszcze bardziej technologicznie zapóźnione. W związku z tym o konwergencji i tak nie ma mowy.
Polska gospodarka jest przeregulowana, jednak zdecydowanie inne czynniki ograniczają jej tempo wzrostu.
Sama idea urlopu regeneracyjnego jest jak najbardziej słuszna, jednak pomysł trzymiesięcznego urlopu jest wątpliwy. W wielu przypadkach regeneracja może zająć znacznie więcej czasu. W związku z tym urlop powinien być co najmniej półroczny.
Każda godzina pracy powinna podlegać takiemu samemu opodatkowaniu. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest zwiększenie stawki godzinowej za nadgodziny. To zwiększy koszty firm i ograniczy systemowo chęć wykorzystywania pracowników, przyczyniając się do work-life balance, a ponadto spowoduje zwiększenie liczy miejsc pracy i umożliwi przyjęcie nowych pracowników.
Wszystkie osoby pracujące w Polsce niezależnie od formy zatrudnienia powinny funkcjonować w tych samych ramach prawnych i ponosić te same obciążenia.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
