Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Jestem ekonomistą o szerokich zainteresowaniach badawczych. Moją główną dziedziną badań jest wzrost i rozwój gospodarczy zarówno na poziomie krajowym, jak i regionalnym. Jestem szczególnie zainteresowany badaniem roli instytucji, integracji gospodarczej i otwartości na handel międzynarodowy i bezpośrednie inwestycje zagraniczne w promowaniu wzrostu i rozwoju w gospodarkach wschodzących, rozwijających się i przechodzących transformację oraz ich konwergencji z krajami rozwiniętymi.
Teoretycznie tak, ale w praktyce zdecydowanie nie. Państwo polskie nie ma możliwości dokonania wiarygodnej wyceny nieruchomości, co zawsze może być przedmiotem manipulacji. System powinien być prosty i przejrzysty, a proponowany taki nie będzie. Ponadto politycznie taki system jest niemożliwy do wprowadzenia.
Konwergencja w obrębie UE nie występuje, a ponadto inne kraje UE są tak samo lub jeszcze bardziej technologicznie zapóźnione. W związku z tym o konwergencji i tak nie ma mowy.
Polska gospodarka jest przeregulowana, jednak zdecydowanie inne czynniki ograniczają jej tempo wzrostu.
Sama idea urlopu regeneracyjnego jest jak najbardziej słuszna, jednak pomysł trzymiesięcznego urlopu jest wątpliwy. W wielu przypadkach regeneracja może zająć znacznie więcej czasu. W związku z tym urlop powinien być co najmniej półroczny.
Każda godzina pracy powinna podlegać takiemu samemu opodatkowaniu. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest zwiększenie stawki godzinowej za nadgodziny. To zwiększy koszty firm i ograniczy systemowo chęć wykorzystywania pracowników, przyczyniając się do work-life balance, a ponadto spowoduje zwiększenie liczy miejsc pracy i umożliwi przyjęcie nowych pracowników.
Wszystkie osoby pracujące w Polsce niezależnie od formy zatrudnienia powinny funkcjonować w tych samych ramach prawnych i ponosić te same obciążenia.
To zależy od sytuacji. Generalnie idea jest słuszna, jednak w sytuacji, gdy osoba pobierająca świadczenie traci pracę, nie powinna być jednocześnie pozbawiana również 800+. Prawo do tego świadczenia powinno przysługiwać wszystkim osobom, które posiadają udokumentowany minimalny staż pracy w Polsce, niezależnie od narodowości. Osoba bezrobotna, która wcześniej przepracowała określoną liczbę lat w Polsce, nie powinna być pozbawiana tego świadczenia.
To zależy od sytuacji. Generalnie idea jest słuszna, jednak w sytuacji gdy osoba pobierająca świadczenie traci pracę, nie powinna być jednocześnie pozbawiana również świadczenia 800 plus. Prawo do tego świadczenia powinno przysługiwać wszystkim osobom, które posiadają udokumentowany minimalny staż pracy w Polsce.
Biorąc pod uwagę utratę niezależności banku centralnego oraz wygenerowaną inflację w rezultacie nieodpowiedzialnej polityki pieniężnej, zdecydowanie lepiej przyjąć jak najszybciej wspólną walutę zapewniającą zdecydowanie lepszą ochronę oszczędności narodowych przed inflacją.
Jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Wydłużenie wieku emerytalnego powinno dokonywać się na zasadzie dobrowolnej, a nie obowiązkowej. Każdy powinien mieć prawo do pracy tak długo, jak uważa. Natomiast minimalny wiek emerytalny powinien być zróżnicowany dla różnych grup zawodowych.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
