Jak oddać fiskusowi mniej?

W 2013 roku na konta właścicieli mieszkań na wynajem w Polsce trafić mogło nawet 3,3 mld euro - wynika z szacunków Lion's Bank.

- Niskie oprocentowanie lokat i rekordowo tanie kredyty hipoteczne powodują, że dużo osób rozważa zakup mieszkania na wynajem w ramach inwestycji - mówi Bartosz Turek, ekspert Lion's Bank. - Jest to o tyle ciekawa forma lokaty kapitału, że w odróżnieniu od innych popularnych form inwestowania (np. lokaty, fundusze inwestycyjne) właściciel może obniżyć podatek od otrzymywanych czynszów, amortyzując lokal oraz rozliczać się z fiskusem poprzez jeden z kilku sposobów dążąc do zapłacenia możliwie niskiej daniny.

Jak rozliczyć i obniżyć daninę dla fiskusa? Radzi Bartosz Turek, ekspert Lion's Bank:

- Trzeba pamiętać, że chęć stosowania odpowiedniej stawki podatkowej trzeba zgłosić w urzędzie skarbowym w odpowiednim terminie.

Do wyboru są: dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości: - za pomocą ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (stawka 8,5 proc.), - na zasadach ogólnych (stawki progresywne 18% od dochodu do kwoty 85 528 zł i 32 proc. od każdej złotówki dochodu powyżej tej kwoty),

dla osób prowadzących działalność w zakresie wynajmu: - na zasadach ogólnych (identycznie jak w przypadku osób nieprowadzących działalności), - z wykorzystaniem stawki liniowej (19 proc. od dochodu).

Stawka 8,5 proc. nie zawsze musi się opłacać. Wszystko zależy od tego jak duże kwoty właściciel mieszkania może zaliczyć w koszty. Ryczałt płaci się bowiem od przychodu, a podatek na zasadach ogólnych i tzw. liniowy obliczany jest na podstawie dochodu, czyli przychodu pomniejszonego o koszty.

Do kosztów zaliczyć można: odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, podatek od nieruchomości, opłatę za użytkowanie wieczyste, opłaty eksploatacyjne płacone do wspólnoty lub spółdzielni, a nawet koszty związane z zawarciem umowy najmu (np. notarialne lub prowizja pośrednika) czy nakłady na odświeżenie i wyposażenie lokalu, ale też amortyzację. Jest to koszt, który nie wiąże się z faktycznym wydawaniem pieniędzy przez właściciela, ale ma obrazować zużycie wynajmowanego mieszkania. Jest to więc koszt, z którego dobrodziejstw nie mogą korzystać osoby inwestujące w akcje, obligacje czy lokaty (te się nie zużywają).

Jaka amortyzacja

Właściciel mieszkania może co roku zaliczyć w koszty 1,5 proc. wartości swojego mieszkania, a osoba, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu powinna stosować stawkę 2,5-proc. W jeszcze lepszej sytuacji są ci, którzy kupują mieszkania pod wynajem używane przynajmniej 5 lat. W tym przypadku stawka amortyzacji może wynieść nawet 10 proc. (dotyczy prawa własności).

Przyspieszoną amortyzację mogą też zastosować właściciele, którzy ponieśli nakłady na ulepszenie tego lokalu w wysokości co najmniej 30 proc. wartości początkowej przed wprowadzeniem tego lokalu do ewidencji. Jakie są efekty wykorzystania tych trzech sposobów amortyzacji?

Przyjmijmy, że inwestor kupił z zamiarem wynajęcia mieszkanie o cenie nabycia na poziomie 300 tys. zł. Jeśli do mieszkania przysługuje mu prawo spółdzielcze własnościowe, to może roczny dochód z wynajmu pomniejszyć o 7 500 zł rocznie z tytułu odpisów amortyzacyjnych. Kwota ta obniżyłaby podatek osoby płacącej 18-proc. podatek dochodowy o 1 350 zł rocznie. Przy opłacaniu podatku liniowego korzyść podatkowa z amortyzacji wyniosłaby prawie 1 425 zł rocznie, a dla osoby, która od dodatkowego dochodu musi opłacać podatek o stawce 32 proc. (dochód z innych źródeł przekracza 85 tys. zł rocznie) korzyść podatkowa z amortyzacji wyniosłaby 2 400 zł.

Gdyby modelowy inwestor miał nie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, ale prawo własności, to w podstawowym scenariuszu do kosztów mógłby w ciągu roku zaliczyć 1,5 proc. wartości nieruchomości. W naszym przypadku oznacza to kwotę 4 500 zł. Ta obniżyłaby podatek dochodowy o od 810 zł w przypadku osób z pierwszej grupy podatkowej do nawet 1 440 zł w przypadku lepiej zarabiających.

Jaki zysk

W jeszcze lepszej sytuacji mogą być osoby, które kupiły mieszkanie używane (min. 5 lat) lub poniosły spore nakłady na ulepszenie lokalu (min. 30 proc. ceny zakupu). Tacy inwestorzy mogą zastosować przyspieszoną amortyzację. Oznacza to, że ustalona przez nich stawka może być wyższa niż 1,5 proc., ale nie wyższa niż 10 proc. Co więcej mechanizm ten dotyczy tylko właścicieli, a nie osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Przyjrzyjmy się więc korzyściom, które stosowanie takiej stawki amortyzacji może nieść w przypadku wspomnianego inwestora. Mógłby on w skali roku (przez 10 lat) zaliczać w koszty 10 proc. wartości nieruchomości, czyli 30 tys. zł. Takie posunięcie pozwoliłoby obniżyć podatek dochodowy od zysków z wynajmu o od 5 400 do 9 600 tys. zł.

Przy ustalaniu przyspieszonej stawki amortyzacji inwestorzy powinni więc dokonać dokładnej kalkulacji, aby z wysokością stosowanej amortyzacji nie przesadzić. Nie ma bowiem sensu przez 10 lat osiągać z wynajmu wysokiej straty, bo raz zamortyzowany w pełni środek trwały nie pozwoli optymalizować wysokości daniny płaconej fiskusowi w przyszłości. Co niemiej ważne podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla danego mieszkania na cały okres amortyzacji. Nie można więc ich dowolnie zmieniać co roku.