Miasta konkurują, gminy wiejskie zresztą też. Ale szczególnie konkurują miasta na prawach powiatu. Jest ich 66, liczą ponad 12 milionów mieszkańców, 32 proc. całości Polski. Często tracą mieszkańców, którzy się wyprowadzają. Muszą więc być atrakcyjne, dla nich i dla biznesu. Co jest sensem ich konkurowania? Lepsze miasto, piękniejsze miejsca, intrygujące nowe usługi, zawsze dostępne i coraz tańsze, ciekawa praca dla mieszkańców. Ale też poczucie, że jesteśmy u siebie, czyli mamy wpływ na to, co się dzieje w naszym otoczeniu. Odczuwanie poczucia wspólnoty miejskiej, dialog, komunikacja, informowanie. Piękne miejsca to zdolność współpracy władz i inwestorów, przy kreatywności architektów. Ale kto ma zapewnić usługi? Niektóre tradycyjnie są w gestii miast. Transport, woda, ścieki, sprzątanie i zieleń publiczna. Bo konkurowanie to zarówno budowanie pięknych miejsc, jak i szerokiej gamy usług. Według UE priorytety miast na 2014–2020 to badania, dostępność, konkurencyjność MŚP i gospodarka niskoemisyjna, czyli czyste powietrze. Według analiz polskich miast to głównie mobilność. A więc transport publiczny. To plany transportu publicznego, które przygotowują wszystkie duże miasta, ale to też podróżni z sąsiednich gmin, szczególnie w obszarach aglomeracji, również koszty. Dla Warszawy komunikacja to prawie 4 i pół mld złotych, 30 proc. całego budżetu. Usługi przewozowe to 2,7 mld złotych, ale tylko 30 proc. pochodzi z opłat za bilety. To oznacza, że resztę trzeba dopłacić z budżetu miejskiego. Do biletu za 4,40 dopłacamy 10,26 zł. W mniejszych miastach jest może łatwiej, w aglomeracjach trudniej.