Dariusz Adamski

Teza : W prokuraturze kluczowa jest zmiana struktur nadzoru i danie szeregowym prokuratorom większej swobody w działaniu

Teza 1: Powołania sędziów po 2018 r. powinny być pozbawione mocy prawnej. Tzw. neosędziowie powinni pozostać sędziami i wrócić na poprzednio zajmowane stanowiska

Teza 2: Tzw. młodzi sędziowie, którzy bezpośrednio przed powołaniem byli asesorami sądowymi, referendarzami albo asystentami sędziów, nie powinni przechodzić weryfikacji.

Teza 3: Wyroki wydane przez neosędziów powinny pozostać w mocy. Uchylone powinny być jedynie wyroki, których ważność strony kwestionowały wcześniej, powołując się na wątpliwy status sędziego.

Teza : Nie da się przywrócić praworządności w sądach szybko, potrzebujemy na to co najmniej trzech lat.

Teza : Uchwała Rady Ministrów, gwarantująca bezpieczeństwo delegacji władz Izraela na obchody rocznicy wyzwolenia obozu zagłady Auschwitz, nie stoi w sprzeczności ze standardami praworządności

Teza 1: Znowelizowana ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa przywróci zgodność z Konstytucją przepisów, które dotyczą wyboru sędziów do KRS.

Ustawa zdecydowanie poprawia standardy ochrony niezależności KRS. To z kolei ma bardzo duże znaczenie dla realizacji konstytucyjnego celu demokratycznego państwa prawa.

Teza 2: Wybór sędziów do KRS przez wszystkich polskich sędziów, a nie jak do tej pory – przez Sejm zapewni odrębność i niezależność władzy sądowniczej.

Takie rozwiązanie chroni przede wszystkim reprezentatywność KRS, co ma kluczowe znaczenie z perspektywy realizacji przez KRS jej kompetencji. Tę bardzo pozytywną cechę wzmacniają inne zawarte w projekcie sposoby podwyższenia standardów ustrojowych, zwłaszcza powołanie przy KRS Rady Społecznej i wprowadzenie wysłuchania publicznego kandydatów do KRS.

Teza 3: To, właściwe rozwiązanie, że sędziowie wybrani na podstawie procedury obowiązującej po 2017 r. będą wykluczeni z kandydowania do nowej Krajowej Rady Sądownictwa.

Ustawa w tym zakresie ma pośrednio stwierdzić bezprawność nominacji sędziowskich dokonanych przez neo-KRS. Choć cel ten jest uzasadniony - ze względu na liczne naruszenia standardów demokratycznego państwa prawa przez neo-KRS - skuteczne osiągnięcie go wymagałoby spełnienia co najmniej trzech dodatkowych warunków. Po pierwsze, należałoby tę konsekwencję prawną określić wprost i przesądzić wszystkie jej konsekwencje, zarówno dla samych nominacji sędziowskich, jak i rozstrzygnięć wydanych przez osoby powołane na stanowiska z udziałem neo-KRS. Po drugie, stworzone powinny zostać podstawy jasnego, efektywnego procesu naboru na stanowiska wakujące z powodu ich wcześniejszego nieprawidłowego obsadzenia. Po trzecie, niezbędna byłaby akceptacja Prezydenta RP dla tego procesu, również ze względu na jego rolę w procesie nominacji sędziowskich. Nie spełniony został żaden z tych warunków, a bez tego zawarte w nim wykluczenie biernego prawa wyborczego sędziów uczestniczących w procedurach neo-KRS jest systemowo ryzykowne (podważa się legalność ich wyboru bez przesądzenia wszystkich tego konsekwencji) i politycznie niewykonalne (Prezydent z pewnością zawetuje projektowane zmiany). Dodać też można, że jest ono niekonsekwentne - pozbawia się sędziów, którzy zostali obsadzeni w prawnie ułomny sposób, biernego prawa wyborczego, ale już nie prawa czynnego.