Teza 1: Aby obniżyć koszty prowadzenia polityki pieniężnej, NBP powinien obniżyć oprocentowanie środków rezerwy obowiązkowej (obecnie jest równe stopie referencyjnej NBP) .
Obniżenie oprocentowania środków rezerwy obowiązkowej oczywiście obniżyłoby koszty NBP. Warto jednak rozumieć, co to oznacza. Obecnie koszty te ponosi NBP, czyli w końcowym rozrachunku podatnik. Obniżenie oprocentowania rezerwy jest de facto podatkiem nałożonym na sektor bankowy. Oznacza w efekcie większy spread pomiędzy oprocentowaniem depozytów i kredytów. W efekcie, zmniejsza się skala pośrednictwa finansowego a koszty ponoszą klienci oraz właściciele banków.
Teza 2: Rekordowe straty NBP w latach 2022-2023* mogą ograniczyć zdolność banku centralnego do realizacji jego podstawowego celu.
Teza 1: Decyzje o skupie bądź sprzedaży papierów wartościowych przez NBP powinny być podejmowane każdorazowo przez RPP a nie Zarząd NBP, gdyż są to działania z zakresu polityki pieniężnej.
Teza 2: Dobrym sposobem na sfinansowanie ważnych inwestycji rozwojowych, takich jak budowa elektrowni atomowej lub CPK, byłaby emisja przez rząd obligacji celowych i umożliwienie Narodowemu Bankowi Polskiemu skupu tych obligacji na rynku wtórnym.
1. Takie działanie byłoby sprzeczne z mandatem banku centralnego i miałoby charakter proinflacyjny. 2. Finansowanie długu publicznego kredytem w banku centralnym nie oznacza, że wydatki publiczne nie powodują wzrostu podatków. Tak finansowane wydatki publiczne powodują redystrybucję majątku od posiadaczy nominalnych aktywów do rządu lub kredytodawców prywatnych. Oznacza to de facto opodatkowanie tych, którzy posiadają obligacje, gotówkę, depozyty.
Teza 1: Zwiększenie udziału złota w rezerwach walutowych NBP do 20 proc. wzmocni bezpieczeństwo finansowe i wiarygodność Polski.
Zwiększenie udziału złota oznacza dywersyfikację ryzyka związanego z utrzymywaniem aktywów rezerwowych.
Teza 2: Polityka komunikacyjna NBP osłabia jego wiarygodność i utrudnia realizację jego podstawowego celu.
Teza 1: Minimalny wiek emerytalny w Polsce powinien być równy dla mężczyzn i kobiet.
Teza 2: Przyjęcie euro będzie dla Polski opłacalne dopiero wtedy, gdy pod względem PKB per capita zrównamy się z Niemcami.
Zrównanie poziomu PKB per capita z Niemcami nie powinno stanowić cezury dla wejścia do strefy euro. Po pierwsze, jeśli już to punktem odniesienia powinno być przeciętne PKB w strefie euro. Po drugie, istotniejsze od poziomu PKB są czynniki determinujące oszczędności i, co za tym idzie, tzw. równowagową stopę procentową dla Polski (w porównaniu do strefy euro). To strukturalnie wyższy poziom stopy równowagi w Polsce jest największym zagrożeniem w przypadku przystąpienia do unii walutowej, oznacza bowiem, że wspólna polityka pieniężna może być dla nas nadmiernie ekspansywna i prowadzić do narastania nierównowag makroekonomicznych i finansowych.
Teza 5: W długim terminie bilans korzyści i kosztów dla całego społeczeństwa z tytułu zwiększenia nakładów na służbę zdrowia do 8 proc. PKB będzie dodatni.
Teza 1: Polski Fundusz Rozwoju poprawił funkcjonowanie sieci instytucji rozwoju w Polsce.
