Powstająca na warszawskich Bielanach inwestycja mieszkaniowa Osiedle Rodzinne, nazywana „osiedlem dla katolików", od kilku dni budzi wiele emocji i prowokuje do dyskusji. Zdania komentatorów na jej temat są podzielone: jedni negują sens tego pomysłu, inni zastanawiają się, czy w ogóle możliwe jest stworzenie osiedla dla określonej grupy religijnej, która byłaby jednocześnie żywą wspólnotą.
Przeprowadziliśmy więc ankietę, w której swoją opinię na temat „osiedla dla katolików" wyrazili najbardziej zainteresowani - klienci zainteresowani kupnem mieszkania. Zdaniem blisko 60 proc. badanych, stworzenie odrębnego osiedla, o zamieszkaniu w którym decydować mają względy wyznaniowe, to zły pomysł, mogący prowadzić do niepotrzebnych podziałów społecznych i tworzenia rodzaju getta.
Jednak blisko1/4 ankietowanych wyraziła odmienne zdanie. Według nich tego typu inwestycje są dobrym pomysłem. Kupić mieszkanie na „osiedlu dla katolików" i być członkiem zjednoczonej w jednej religii wspólnoty mieszkaniowej chciałoby tylko 2/3 aprobujących tę inwestycję, co stanowi nieco ponad 16 proc. wszystkich osób biorących udział w ankiecie. Ponad 1/4 aprobujących nie chciałaby zamieszkać na takim osiedlu, a blisko 7 proc. byłoby zainteresowanych podobną inwestycją, ale przeznaczoną dla członków innej grupy religijnej. Blisko 16 proc. klientów zapytanych o opinię nt. „osiedla dla katolików" nie miało wyklarowanego zdania na ten temat.
Moim zdaniem pomysł na osiedla dla określonych grup społecznych lub religijnych wydaje się bardzo dobry z marketingowego punktu widzenia. Na przykładzie osiedla na Bielanach widać, że budzi ono duże zainteresowanie, co zapewnia deweloperowi darmową reklamę. Jednak rzeczywiste tworzenie wspólnoty mieszkańców w oparciu o wyznanie byłoby odważnym eksperymentem.
Jak bowiem mieliby zachowywać się ci mieszkańcy, którzy w przyszłości zechcą sprzedać swoje mieszkanie albo je wynajmować? Czy np. chcąc szybko doprowadzić do transakcji, będą zawężać grono potencjalnych klientów wyłącznie do katolików? Albo czy mieszkający na osiedlu katolicy wbrew przykazaniu „kochaj bliźniego jak siebie samego" mieliby sprzeciwić się osiedleniu się na nim ateisty albo muzułmanina? Religijna koncepcja osiedla mogłaby nie przetrwać próby czasu.
