1971

W lutym 1971 r. 450 menedżerów z Europy Zachodniej spotkało się w Davos, by rozmawiać o zarządzaniu firmami. Klaus Schwab, młody ekonomista i inżynier, zaproponował wtedy zasadę, że przedsiębiorstwo powinno służyć nie tylko akcjonariuszom, ale wszystkim, których dotyka jego działalność – pracownikom, dostawcom, społeczności. Idea kapitalizmu interesariuszy (ang. stakeholder capitalism) stała się fundamentem Forum i punktem odniesienia dla późniejszych debat o roli biznesu w społeczeństwie.

1979

W lutym 1979 r. w Davos pojawiła się pierwsza delegacja z Chińskiej Republiki Ludowej. W tle trwały reformy Denga Xiaopinga i pierwsze kroki chińskiej gospodarki ku światu. Niedługo później Schwab zorganizował wizytę europejskich przedsiębiorców w Pekinie. To początek trwającej dekadami relacji, z której wyrosły późniejsze „Letnie Davos” i regularny dialog z przywódcami Chin.

1987

W 1987 r. spotkanie w Davos po raz pierwszy oficjalnie przyjęło nazwę Światowego Forum Ekonomicznego (ang. World Economic Forum). Na scenie pojawił się Hans-Dietrich Genscher, minister spraw zagranicznych RFN, który apelował, by Zachód „wziął Michaiła Gorbaczowa serio”. Tego samego roku do Szwajcarii przybyła pierwsza oficjalna delegacja Związku Radzieckiego, prezentując założenia pierestrojki i głasnosti. W alpejskiej sali konferencyjnej po raz pierwszy publicznie wybrzmiało przekonanie, że konfrontację Wschód–Zachód można zastąpić współpracą.

1988

Rok później Davos staje się miejscem rozmów między premierem Turcji Turgutem Özalem i premierem Grecji Andreasem Papandreou. Spotkanie, poprzedzone wielomiesięcznymi zabiegami Schwaba, kończy się podpisaniem deklaracji o normalizacji relacji między oboma krajami. Słowo „Davos” zaczyna funkcjonować jako synonim nieformalnej dyplomacji.

1990

Tuż po upadku muru berlińskiego Forum gromadzi polityków i ekonomistów z obu stron dawnego podziału. Dyskusje w Davos stają się przestrzenią, w której pojawia się pomysł stabilizacji walutowej NRD – krok prowadzący do gospodarczej integracji Niemiec. W tych samych dniach spotykają się też Lee Kuan Yew i Vo Van Kiet, otwierając kanał współpracy między Singapurem a Wietnamem, który kilka lat później wchodzi do ASEAN.

1992

Nelson Mandela pojawia się w Davos wspólnie z prezydentem RPA F. W. de Klerkiem i przywódcą KwaZulu, Mangosuthu Buthelezim. Ich wspólne wystąpienie, uścisk dłoni i deklaracja współpracy stają się symbolicznym obrazem końca apartheidu. Dla samego Mandeli to także moment zwrotu – rozmowy w Davos przekonują go, by porzucić postulat nacjonalizacji i otworzyć gospodarkę na inwestycje.

1999

W końcu lat dziewięćdziesiątych, po serii kryzysów finansowych w Azji i Ameryce Łacińskiej, uczestnicy Forum wskazują na potrzebę włączenia największych gospodarek wschodzących do globalnego systemu decyzji. Z tej dyskusji rodzi się później pomysł grupy 20 państw – forum łączącego kraje rozwinięte i rozwijające się. Kilka miesięcy później odbywa się pierwsze spotkanie ministrów finansów i szefów banków centralnych państw G20 w Bonn.

2000

Trzydziesta edycja Forum przynosi dwa wydarzenia. Po raz pierwszy w Davos zjawia się urzędujący prezydent Stanów Zjednoczonych, Bill Clinton. W tym samym roku powstaje Global Alliance for Vaccines and Immunization (GAVI) – inicjatywa, którą wesprze m.in. Bill Gates. To początek serii projektów zdrowotnych i humanitarnych, dla których Davos stanie się platformą startową.

2016

Tematem przewodnim Forum w 2016 r. staje się pojęcie „Fourth Industrial Revolution”, zaczerpnięte z książki Klausa Schwaba. W centrum uwagi znalazły się technologie automatyzacji, danych, później również sztucznej inteligencji, a także pytania o ich etyczne i społeczne konsekwencje. Davos uruchamia wtedy sieć centrów współpracy nad politykami technologicznymi, które mają „maksymalizować korzyści i minimalizować ryzyka dla całego społeczeństwa”. Nad forum unosi się duch Elona Muska, który jednak dotąd w Davos nie zawitał, a wręcz wyrażał wobec niego pogardę.

2019

Davos dotąd było miejscem dla elit. W 2019 r. Greta Thunberg odwróciła narrację, stając się głosem moralnego sprzeciwu wobec „gadających miliarderów”. – Chcę, żebyście zachowywali się tak, jakby wasz dom się palił, bo tak się dzieje (...). Chcę, żebyście wpadli w panikę, poczuli strach, który odczuwam każdego dnia. A potem chcę, żebyście zaczęli działać – mówiła. I choć ikoniczne (i memiczne) stało się głównie jej późniejsze przemówienie na szczycie ONZ w Nowym Jorku, wystąpienie z Davos stało się jednym z symbolicznych momentów jej aktywizmu, mocno kontrastującym z tonem, który często dominował na spotkaniach WEF.

Z alpejskiego sympozjum menedżerów Davos stało się sceną, na której spotykają się epoki: industrialna, cyfrowa i klimatyczna.