Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 8 grudnia 2016 r. (II PK 264/15).
W stanie faktycznym sprawy pracodawca złożył powódce oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy. W okresie wypowiedzenia rozwiązał z nią umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy kobiety. Powódka odwołała się od obu czynności pracodawcy. W przypadku wypowiedzenia zmieniającego żądała przywrócenia do pracy, natomiast w związku ze zwolnieniem dyscyplinarnym – odszkodowania. Żądanie przywrócenia do pracy wynikające z wypowiedzenia zmieniającego powódka zmieniła następnie na roszczenie o zapłatę odszkodowania, aby w dalszym toku postępowania powrócić do żądania przywrócenia do pracy.
Sąd stwierdził, że działania pracodawcy były niezgodne z prawem i przywrócił powódkę do pracy, uznając, iż skutecznie dokonała ona wyboru jednego z przysługujących jej roszczeń.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę sądowi II instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu orzeczenia SN wskazał, że z zasady wolności pracy i zasad ogólnych prawa pracy wynika, iż pracownik ma prawo bez zgody pracodawcy zmienić żądanie przywrócenia do pracy na żądanie zapłaty odszkodowania. W sytuacji odwrotnej – aby skutecznie zmienić żądanie zapłaty odszkodowania na żądanie przywrócenia do pracy – musi uzyskać zgodę pracodawcy.
Komentarz eksperta
dr Joanna Ostojska-Kołodziej, adwokat w Kochański Zięba & Partners