Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 kwietnia 2016 r. (II FSK 308/14).
Spółka X zawarła ze spółką Y umowę, w której jedna kończy produkcję określonego rodzaju wyrobów, a druga uzyskuje wyłączność na ich produkcję. W ramach transferu produkcji spółka Y przeniosła na spółkę X własność maszyn. Ponadto spółka X została zobligowana do zapłacenia spółce Y wynagrodzenia za zaprzestanie działalności produkcyjnej. W związku z tym spółka X zwróciła się z pytaniem do organu, czy zapłacone przez nią wynagrodzenie należne za przeniesienie i zaprzestanie produkcji wyrobów jest dla niej kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem spółki X wydatki te są kosztem i w jej ocenie istnieje związek przyczynowo - skutkowy między tym wydatkiem a jej przychodami.
Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Rację przyznał jej natomiast WSA.
Sprawa trafiła do NSA, który w swoim wyroku odwołał się do orzeczenia z 16 października 2012 r. (II FSK 430/11), w którym stwierdzono, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które nie zostały wyłączone z tej kategorii na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatek, niewymieniony w tym artykule, może być kosztem pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy takiego rodzaju, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.
—Piotr Wilczyński, współpracownik zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte
