Ojczyk: W pogoni za Karolem

Patrząc na suche liczby, można pomyśleć, że polskie uczelnie są coraz lepsze, bo przyciągają coraz więcej zagranicznych studentów.

Aktualizacja: 17.04.2016 18:09 Publikacja: 17.04.2016 16:59

Ojczyk: W pogoni za Karolem

Foto: Fotorzepa, Waldemar Kompala

W 2015 r. studiowało ich nad Wisłą ponad 57 tys., w 2010 r. tylko ok. 21,5 tys. Jeszcze większe wrażenie robi mobilność Ukraińców. Pięć lat temu nad Wisłą studiowało ich 4,8 tys., dziś już 30 tys. Ponad 300-proc. wzrost robi wrażenie, ale jedna jaskółka wiosny nie czyni.

W obecnej liczbie 1,4 mln studentów cudzoziemcy stanowią zaledwie niecałe 4 proc. (pięć lat temu było to ok. 0,6 proc). Są jak igła w stogu siana. Można ją znaleźć, ale trzeba wiedzieć, gdzie szukać. I każdy, kto interesuje się szkolnictwem wyższym, zapewne wie, że o zagranicznych studentów zabiegają zarówno publiczne, jak i niepubliczne uczelnie z Białegostoku, Krakowa i Warszawy. Ostatnio dołączył do nich Rzeszów. I bardzo dobrze, bo w erze globalizacji zabieganie o kandydatów z innych krajów powinno być misją. Martwi mnie jednak, że jest to tylko konieczność, za którą stoi niż demograficzny, a nie priorytet.

W ślad za zagranicznymi studentami nie wzrasta bowiem liczba zagranicznych wykładowców i ekspertów. Polskie uczelnie są wciąż zamknięte na świat. Cudzoziemców przyciąga jedynie możliwość zdobycia dyplomu uczelni z kraju należącego do Unii Europejskiej, który otwiera wiele drzwi zamkniętych dla absolwentów szkół spoza UE.

W przeciwieństwie do Harvardu nie prowadzimy jednak globalnej rekrutacji kandydatów na pracowników naukowych. W ubiegłym roku na ok. 93 tys. nauczycieli akademickich profesorów wizytujących, czyli zwykle ściągniętych z zagranicznych uczelni, było 211. Łatwo policzyć, że stanowią jakieś 0,2 proc., jest ich zatem jeszcze mniej niż studentów cudzoziemców.

Mała liczba cudzoziemców studiujących w Polsce i jeszcze mniejsza zagranicznych wykładowców powoduje, że Polskie uczelnie nie mogą konkurować ze światowymi uczelniami. I nie mam na myśli Harvardu, gdzie aż 40 proc. doktorantów stanowią cudzoziemcy. Wystarczy, że dorównamy Uniwersytetowi Karola w Pradze, który już kilka lat oferował połowę programów studiów magisterskich w języku anielskim (86 w czeskim i 49 w angielskim).

Warto bowiem pamiętać, że w średniowieczu świetność przeżywały uniwersytety kształcące cudzoziemców, którzy zwykle po ukończeniu nauk pracowali dla Kościoła – ówcześnie wielkiej międzynarodowej organizacji. W tamtych czasach łacina była jak dzisiejszy angielski. I aby odsetek zagranicznych studentów, nie tylko z sąsiednich krajów, wzrósł, polskie uczelnie muszą rozszerzyć ofertę studiów anglojęzycznych i zadbać o kadrę z całego świata. Nie jest to łatwe zadanie, ale też nie tak trudne jak 12 prac Herkulesa. A skoro jemu się udało, to uczelniom też powinno.

W 2015 r. studiowało ich nad Wisłą ponad 57 tys., w 2010 r. tylko ok. 21,5 tys. Jeszcze większe wrażenie robi mobilność Ukraińców. Pięć lat temu nad Wisłą studiowało ich 4,8 tys., dziś już 30 tys. Ponad 300-proc. wzrost robi wrażenie, ale jedna jaskółka wiosny nie czyni.

W obecnej liczbie 1,4 mln studentów cudzoziemcy stanowią zaledwie niecałe 4 proc. (pięć lat temu było to ok. 0,6 proc). Są jak igła w stogu siana. Można ją znaleźć, ale trzeba wiedzieć, gdzie szukać. I każdy, kto interesuje się szkolnictwem wyższym, zapewne wie, że o zagranicznych studentów zabiegają zarówno publiczne, jak i niepubliczne uczelnie z Białegostoku, Krakowa i Warszawy. Ostatnio dołączył do nich Rzeszów. I bardzo dobrze, bo w erze globalizacji zabieganie o kandydatów z innych krajów powinno być misją. Martwi mnie jednak, że jest to tylko konieczność, za którą stoi niż demograficzny, a nie priorytet.

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Materiał partnera
Dolny Śląsk mocno stawia na turystykę
Regiony
Samorządy na celowniku hakerów
Materiał partnera
Niezależność Energetyczna Miast i Gmin 2024 - Energia Miasta Szczecin
Regiony
Nie tylko infrastruktura, ale też kultura rozwijają regiony
Regiony
Tychy: Rządy w mieście przejmuje komisarz wybrany przez Mateusza Morawieckiego