Właściwy urząd skarbowy powinien zostać poinformowany o każdej otrzymanej darowiźnie, niezależnie od miejsca jej dokonania. Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie pozostawiają bowiem wątpliwości, że otrzymanie przez obywatela Polski lub osobę na stałe przebywającą w Polsce zagranicznej darowizny podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Podatku uda się nam uniknąć, jeżeli darczyńca należy do osób najbliższych, a darowizna zostanie zgłoszona urzędowi.
Przepisy są jasne
Ustawa o podatków i darowizn (dalej: ustawa) wskazuje wprost, że opodatkowaniu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, również tytułem darowizny oraz polecenia darczyńcy. Opodatkowaniu podatkiem podlega każda darowizna, niezależnie od jej przedmiotu – niezależnie od tego, czy jest nim rzecz ruchoma, czy nieruchomość.
Niewielu podatników zdaje sobie jednak sprawę, że zgodnie z art. 2a ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Umowy międzynarodowe nie pomogą
Wskazany przepis otwiera organom podatkowym prostą furtkę do żądania podatku od darowizn, które w całości miały miejsce poza granicami kraju, jeżeli nabywca jest polskim obywatelem bądź na stałe przebywa na terytorium naszego kraju. Może więc dojść do sytuacji, że obowiązki podatkowe związane z darowizną powstaną zarówno w kraju położenia darowanej rzeczy, jak i w Polsce.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, dotyczą bowiem nie każdego rodzaju podatków majątkowych, w tym w szczególności nie dotyczą podatku od dziedziczenia i darowizny.
