Podstawowym warunkiem odliczenia w zeznaniu podatkowym ulgi rehabilitacyjnej jest odpowiednie udokumentowanie niepełnosprawności.
Do ulgi uprawnione są osoby mające orzeczenie o niepełnosprawności, o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, decyzję przyznającą rentę z tytułu niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną.
Odliczenie od dochodu niektórych wydatków – bo na tym polega ulga rehabilitacyjna – przysługuje też członkom najbliższej rodziny utrzymującym osobę niepełnosprawną, ale pod warunkiem, że nie osiągnęła w ubiegłym roku dochodu wyższego niż 9120 zł.
Wydatki uprawniające do ulgi można podzielić na trzy kategorie: możliwe do odliczenia bez limitu kwotowego, te, które można odliczyć do określonej wysokości, oraz wydatki na leki, które odlicza się tylko w kwocie przewyższającej 100 zł miesięcznie.
Do odliczenia bez limitów uprawniają wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań stosownie do potrzeb niepełnosprawnego czy zakup sprzętu do rehabilitacji. Limit kwotowy, wynoszący 2280 zł rocznie, dotyczy wydatków na opłacenie przewodnika przez osoby niewidome i dowozu na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
