Takie stanowisko zajął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 20 lipca 2016 r. w sprawie Hans Maschek przeciwko Magistratsdirektion der Stadt Wien – Personalstelle Wiener Stadtwerke.
W omawianej sprawie pracownik był zatrudniony w urzędzie miasta Wiedeń. Między 15 listopada 2010 r. a 30 czerwca 2012 r., czyli datą przejścia na emeryturę, był nieobecny w pracy. Przedstawił zwolnienie lekarskie na okres od 15 listopada do 31 grudnia 2010 r. W pozostałym zakresie pracownik był zwolniony z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
Po rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca wypłacił byłemu pracownikowi ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, ale tylko za okres od 15 listopada do 31 grudnia 2010 r., a więc za czas, kiedy pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim. Pracodawca odmówił mu wypłaty ekwiwalentu za pozostały okres nieobecności. Pracownik nie zgodził się z tą decyzją. Twierdził, że w okresie bezpośrednio poprzedzającym rozwiązanie stosunku pracy zachorował, a zatem nabył prawo do urlopu wypoczynkowego.
Rozpatrujący sprawę sąd austriacki powziął wątpliwość, czy przepisy prawa krajowego, odmawiające pracownikom w niektórych przypadkach prawa do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, są zgodne z prawem unijnym.
Trybunał Sprawiedliwości w pierwszej kolejności zauważył, że pracownikowi, który nie był w stanie wykorzystać całego swojego urlopu wypoczynkowego przed ustaniem stosunku pracy, przysługuje ekwiwalent pieniężny. Nie ma znaczenia powód ustania stosunku pracy ani to, która strona zainicjowała rozwiązanie umowy o pracę. Zdaniem Trybunału należy jednak odróżnić okresy, w których pracownik nie mógł skorzystać z urlopu z powodu choroby od tych, kiedy był zwolniony z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. W pierwszym przypadku nieobecność pracownika nie wpływa na jego uprawnienia urlopowe. Oznacza to, że chory pracownik nie traci prawa do urlopu wypoczynkowego, a tym samym ekwiwalentu pieniężnego. Inaczej jest w przypadku nieobecności związanej ze zwolnieniem pracownika z obowiązku świadczenia pracy. W takiej sytuacji nie nabędzie on prawa do ekwiwalentu pieniężnego za urlop, którego nie mógł wykorzystać w tym okresie.