- Zakładamy spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie prowadzić głównie działalność produkcyjną. Jakie zasady obowiązują nas przy wprowadzaniu środków trwałych do ewidencji? – pyta czytelnik.
Polityka dotycząca środków trwałych w firmie, w której są one znacznym składnikiem majątku – a tak niewątpliwie jest w przypadku firm produkcyjnych – powinna być przemyślana i zaplanowana z uwzględnieniem specyfiki działalności firmy, struktury bilansu a także rozliczeń podatkowych. Oprócz obowiązków, także formalnych, wynikających wprost z przepisów bilansowych bądź podatkowych, podatnicy mają do dyspozycji narzędzia, które pozwalają im na optymalizację ich rozliczeń z fiskusem w zakresie środków trwałych i ich amortyzacji.
Krok 1. Klasyfikacja
W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie, czy dany składnik majątku, który firma chce wprowadzić do ewidencji, na pewno nosi znamiona środka trwałego. Z pomocą idzie art. 3 pkt 17 ustawy o rachunkowości (dalej: uor). Zawarta w nim definicja mówi, że za środki trwałe uznaje się te aktywa, które są kompletne, zdatne do użytkowania, będą wykorzystywane na potrzeby działalności jednostki oraz okres ich ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż jeden rok.
Uwaga! Przepisy podatkowe przewidują, że grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów nie podlegają amortyzacji. Jednak według uor, prawo wieczystego użytkowania jest amortyzowane, zgodnie z przyjętą stawką.
Ważną kwestią jest również klasyfikacja środków trwałych według grup. Służy temu Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) przedstawiona w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 roku. Jest ona przedstawionym w sposób usystematyzowany zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Klasyfikacja ta określa również strukturę symboli KŚT.