Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 24 października 2012 r. (I PK 151/12).
Pracownikowi wręczono wypowiedzenie warunków pracy i płacy. W pisemnej konsultacji zamiaru ich wypowiedzenia z organizacjami związkowymi w trybie art. 38 w zw. z art. 42 § 1 k.p. pracownicy zostali wymienieni zbiorczo, a przyczynę i przedmiot planowanej zmiany określono ogólnie. Nowe warunki płacowe miały polegać na likwidacji dodatków funkcyjnych związanych z pełnieniem obecnych funkcji oraz zmianie „pozostałych składników wynagrodzenia adekwatnej do zasad określonych w regulaminie wynagradzania".
W ocenie sądu I instancji pracodawca naruszył art. 38 k.p. Sens konsultacji z organizacją związkową jest zachowany tylko po przedstawieniu informacji, jeśli pogorszą się warunki płacy i pracy etatowca. W apelacji szef zarzucił, że podanie danych o wynagrodzeniu bez zgody pracownika (a takiej on nie udzielił) wykraczałoby poza uprawnienia pracodawcy i związku zawodowego oraz mogłoby skutkować roszczeniem pracownika o ochronę dóbr osobistych na podstawie art. 23 i 24 kodeksu cywilnego. Sąd okręgowy oddalił apelację. Uznał, że skoro w wypowiedzeniu zmieniającym istnieje wymóg podania zarówno jego przyczyny, jak i zaproponowanych nowych warunków, to w piśmie konsultacyjnym do związków w sposób tożsamy trzeba wskazać oba te elementy. Są one bowiem nierozłączną całością wypowiedzenia zmieniającego, w którym nie można oddzielić przyczyny wymówienia od propozycji nowych warunków.
Sąd Najwyższy oddalił skargę pracodawcy, podtrzymując argumentację sądów obu instancji. Uznał dodatkowo, że art. 23 i 24 k.c., a także art. 11
1